DÖNÜŞÜM?
Her şey dönüştü
Önce kendi kendine ve kendinden başka her şeye
Sonra sarı yeşile
Gece gündüze
Ay güneşe
Asi rüzgârlar kırıp geçirirken dalgaların belini
Alaycı bir gülümsemeyle yanıtlar aradı dururdu
Yazdı sildi yazdı çizdi
Anılarına yeni senaryolar ekledi
Düşlerine yeni imgeler
Hercai menekşelerin kokusundan yaman bir umudu devşirdi
Tüm görüntülerini ortaya çıkardı bir bir
Tüm gizlerini geçmişin ve geleceğin Bir çekilmez şimdinin çekiminde
Özlem yüklü bir serap olan geçmişin ve geleceğin
Haşin kurnaz korkak çevik kavruk yolcularıyla yaşamın
İnmeli zamanlarının
İnlemeli abartılı seslerini yalarken hüzün
Yüzünde bir sevecenlikle durdu
Her şey ona dönüştü
O her şeye
HÜLYA KÖKSAL
TÜRKÜLER VE SULAR GİBİDİR
Su yanar güneşin kollarında
Mutlak mutluluk içre
Suyun sevincini taşır yüreğine
Günün aşkına
Sessizliğini geceye bırakmış bir türkünün en dokunaklı yerinde
Hanımeli kokusu
Düş ekim mevsiminde umut biçen leylak söylemli bir zamanda
Günün dönemecinden geçer güneşe tutkulu günebakan
Su yanarken güneşin kollarında
Hüznün ağzına verir ağzını
Acının hayaletleri anılarının arka bahçesinde dolaşır
Solgun anlarında mavi suların başkaldırısı
Küçük mutları okşar
Gülümsemesiyle çocuk eylemiyle genç söylemiyle yaşlı
Türküler ve sular gibidir
Gül yangını zamanlarda?
HÜLYA KÖKSAL
BAŞAĞA DURMUŞ EKİNLER GİBİYİZ
Her şeyi hızla tükettik
Siyahı kaldı bir de boşluğu yüreğimizin yarına
Virane evler içinde mekânsız
Avcı zamanın ellerinde künyesiz
Gözlerimiz çürümüş bataklığında tarihin ışık arar kısır döngü umutlarımızın peşi sıra
Gövdemiz yaşlı çınarlar gibi hoyrat iklimlerinde acının elemin
II
Sevginin şeyleştirilmiş biçiminde insan tasarımları
Dekor kurucuları ışık oyuncuları rol biçicileri
Direncimizin gizinde kökleri binlerce yıllık devinim
Sessizliğimizin taşkınlığında sınır tanımaz sesiyle birleşen gücümüz
Başağa durmuş ekinler gibiyiz türkülerimizle
Doğum sancısındadır aydınlık günlerimiz
Üretimimizde insancıl devinim
Her şey yetişir devrime?
HÜLYA KÖKSAL
