DÖNÜŞÜM?

Her şey dönüştü

Önce kendi kendine ve kendinden başka her şeye

Sonra sarı yeşile

Gece gündüze

Ay güneşe

Asi rüzgârlar kırıp geçirirken dalgaların belini

Alaycı bir gülümsemeyle yanıtlar aradı dururdu

Yazdı sildi yazdı çizdi

Anılarına yeni senaryolar ekledi

Düşlerine yeni imgeler

Hercai menekşelerin kokusundan yaman bir umudu devşirdi

Tüm görüntülerini ortaya çıkardı bir bir

Tüm gizlerini geçmişin ve geleceğin Bir çekilmez şimdinin çekiminde

Özlem yüklü bir serap olan geçmişin ve geleceğin

Haşin kurnaz korkak çevik kavruk yolcularıyla yaşamın

İnmeli zamanlarının

İnlemeli abartılı seslerini yalarken hüzün

Yüzünde bir sevecenlikle durdu

Her şey ona dönüştü

O her şeye

HÜLYA KÖKSAL

TÜRKÜLER VE SULAR GİBİDİR

Su yanar güneşin kollarında

Mutlak mutluluk içre

Suyun sevincini taşır yüreğine

Günün aşkına

Sessizliğini geceye bırakmış bir türkünün en dokunaklı yerinde

Hanımeli kokusu

Düş ekim mevsiminde umut biçen leylak söylemli bir zamanda

Günün dönemecinden geçer güneşe tutkulu günebakan

Su yanarken güneşin kollarında

Hüznün ağzına verir ağzını

Acının hayaletleri anılarının arka bahçesinde dolaşır

Solgun anlarında mavi suların başkaldırısı

Küçük mutları okşar

Gülümsemesiyle çocuk eylemiyle genç söylemiyle yaşlı

Türküler ve sular gibidir

Gül yangını zamanlarda?

HÜLYA KÖKSAL

BAŞAĞA DURMUŞ EKİNLER GİBİYİZ

Her şeyi hızla tükettik

Siyahı kaldı bir de boşluğu yüreğimizin yarına

Virane evler içinde mekânsız

Avcı zamanın ellerinde künyesiz

Gözlerimiz çürümüş bataklığında tarihin ışık arar kısır döngü umutlarımızın peşi sıra

Gövdemiz yaşlı çınarlar gibi hoyrat iklimlerinde acının elemin

II

Sevginin şeyleştirilmiş biçiminde insan tasarımları

Dekor kurucuları ışık oyuncuları rol biçicileri

Direncimizin gizinde kökleri binlerce yıllık devinim

Sessizliğimizin taşkınlığında sınır tanımaz sesiyle birleşen gücümüz

Başağa durmuş ekinler gibiyiz türkülerimizle

Doğum sancısındadır aydınlık günlerimiz

Üretimimizde insancıl devinim

Her şey yetişir devrime?

HÜLYA KÖKSAL