Bekliyorum seni
Dışarıda kar
Toprak damlı evler unutulmuş
Yalnızlığını yaşamakta dağ Ve ben
Yaşamaktayım unutulmuşluğumda yalnızlığımı
Umutlar büyütürüm geceler boyu
Gündüzler boyu umutlar
Sesime ses vermez dağlar
Dağlarda evler
Bekliyorum seni
Gecenin hüznü
Dantel dantel örülür evimin duvarlarına
Soluksuz biter sigaram
Karışır dumanı sabahın alacakaranlığında
Tütün işçilerinin alın terine
Demlenir ocakta çayım
Tavşan kanı
Şekerimi yapar uzaklarda işçiler
Ve ben yudumlarken çayımı
Felsefesini yaparım yalnızlığın
Bekliyorum seni
Şehirlilerin yorgun telaşıyla değil
Hasat zamanlarının telaşlı sevinciyle
Yıllanmış Taptaze bir özlem türküsüyle
Bekliyorum seni
Gecenin çocuğu yıldız ellerimde
Ay seyreder yüzünü yüzümde
Sonra sarıcığıyla gülümser güneş
Gülümser koca bir dünya seninle içimde
Bekliyorum seni gel
AVCI ÖLÜME İNAT?
Gün doğumunda tutuşurken dağların dorukları
Candan cana aksın sevincin
Denizleri köpürsün yüreğinin
Atsın içinden bütün kiri pası
Ay ışığında özlemini umuda yatır
Acıların kesilsin şah damarı
Karanfiller açsın sesinde
Gülüşünde özgür kıl güvercinleri
Gizleri dökülsün ecelin yaşamın eteklerinden
Bereketlensin toprağın rahmi sevdanla
Yıldızları serp karanlığına yalnızlığının
Geceyi şafağa ayarla
Eritsin korkularını
Bilenen öfken ulu bir dirençle
Fırtınalar koparsın düşlerin
Gökyüzü genişlesin gözlerinde
Ölüme yazgılı bedenine işle nakış nakış bahar dallarını
Biç kefenini sessizliğinin
Saçların dalgalansın başaklarla
Canını canlara kat
Uzat ellerini yalnızlıklara
Yasla kederli omuzlara başını
Em üzünçleri dudaklarınla
Tazelensin görkemli aşklar
Avcı ölüme inat bir coşkuyla
Hülya Köksal Kara