Bekliyorum seni

Dışarıda kar

Toprak damlı evler unutulmuş

Yalnızlığını yaşamakta dağ Ve ben

Yaşamaktayım unutulmuşluğumda yalnızlığımı

Umutlar büyütürüm geceler boyu

Gündüzler boyu umutlar

Sesime ses vermez dağlar

Dağlarda evler

 Bekliyorum seni

Gecenin hüznü

Dantel dantel örülür evimin duvarlarına

Soluksuz biter sigaram

Karışır dumanı sabahın alacakaranlığında

Tütün işçilerinin alın terine

Demlenir ocakta çayım

Tavşan kanı

Şekerimi yapar uzaklarda işçiler

Ve ben yudumlarken çayımı

Felsefesini yaparım yalnızlığın

Bekliyorum seni

Şehirlilerin yorgun telaşıyla değil

 Hasat zamanlarının telaşlı sevinciyle

Yıllanmış Taptaze bir özlem türküsüyle

Bekliyorum seni

Gecenin çocuğu yıldız ellerimde

Ay seyreder yüzünü yüzümde

Sonra sarıcığıyla gülümser güneş

Gülümser koca bir dünya seninle içimde

Bekliyorum seni gel

AVCI ÖLÜME İNAT?

 Gün doğumunda tutuşurken dağların dorukları

Candan cana aksın sevincin

Denizleri köpürsün yüreğinin

Atsın içinden bütün kiri pası

Ay ışığında özlemini umuda yatır

Acıların kesilsin şah damarı

Karanfiller açsın sesinde

Gülüşünde özgür kıl güvercinleri

Gizleri dökülsün ecelin yaşamın eteklerinden

Bereketlensin toprağın rahmi sevdanla

Yıldızları serp karanlığına yalnızlığının

Geceyi şafağa ayarla

Eritsin korkularını

Bilenen öfken ulu bir dirençle

Fırtınalar koparsın düşlerin

Gökyüzü genişlesin gözlerinde

Ölüme yazgılı bedenine işle nakış nakış bahar dallarını

Biç kefenini sessizliğinin

Saçların dalgalansın başaklarla

Canını canlara kat

Uzat ellerini yalnızlıklara

Yasla kederli omuzlara başını

Em üzünçleri dudaklarınla

Tazelensin görkemli aşklar

Avcı ölüme inat bir coşkuyla

Hülya Köksal Kara