Derleme. Dengi ÇELİK

        İlk 1968 kuşağı kendini gösterdi. Kılık kıyafet tercihleri, saç modelleri, müzikleri, 

        Her dönemde yazılıp çizildiler. Nedendir bilinmez, çöpçülerin den bile kültür fışkırıyordu o kuşağın. 

1968 kuşağı; geniş pantolan paçaları, bonus saçları, kaytan bıyıkları, rock, blues, caz müzikleriyle, kapitalizme direniş, emperyalizme baş kaldırışın ilkleri olarak tarihteki yerini aldı.

        Sonrasında bir devir daha yaşandı. Belki 1968 kuşağı gibi bireyler yetişmedi o yıllarda, ancak kendine has bir tarz yarattı o seneler. 68 kuşağı gibi, kuşak adıyla anılmadı. Ona sadece, 1980’ler denildi.

        Evet; 1980’ler daha bir değişikti. Kısa etekler, yüksek topuklar, yanısıra pardesülü hanımlar, arajman müzik, Beatles, müziklerin guruplar tarafından yapıldığı, özel dolum kaset siparişlerinin patlama yaptığı yıllar olarak anılacak yıllardı, o yıllar. Eskinin nostaljisi ile yavaş yavaş teknolojinin buluştuğu yıllardı.

        Telefonla görüşmenin devlet meselesi olduğu ancak bir o kadar da görüşmelerin ucuz olduğu yıllar. Televizyonun siyah beyaz olduğu herkesin evinde bulunmadığı yıllar.

        Tatlı Sertler, Bonanzalar, Tom ve Jery’ler,  Akıllı Bıdıklar, Dallaslar, Tatlı Cadıların olduğu yıllardı 1980’ler. Dik yaka uzun uçlu gömleklerin, beyaz çorapların, kısa şortların yılları.  Teksas’ların, Tommiks’lerin, Zagor Tenay’ların, Mister No’ların, Kızılmaske’lerin tavan yaptığı yıllar. Bir plastik topun babaya, ağlaya sızlaya aldırılamadığı yıllar.

        Caddelerin bomboş olduğu, sokakların hali hazırda çocukların egemenliğinde olduğu, bir sokaktan bir saatte bir arabanın geçtiği yıllar. Çekirdek, gazoz kapağı, Bilye, Japon kale futbol, Topaç ve Evcilik oyununun mevsim mevsim oynandığı yıllar.

 İhtilallara rağmen mutlu olunan yıllar. Çocukların saygılı, büyüklerin sevgili olduğu yıllar. Sokaktan geçen herhangi bir bireyin bile, kavga eden iki çocuğu ayırıp gerekirse birer tokat patlattığı, bu durumu gören mahalle bakkalının olaya kayıtsız kalmayarak müdahale ettiği, bakkalın konuyu anlayıp ta yoldan geçen o eğitmene hak vermesiyle birlikte sümsüklene sümsüklene suçumuzla birlikte babalarımıza teslim edildiğimiz yıllardı, o güzel yıllar.

        1980’ler. Siyah önlüklerin ilkokula hâkimiyet kurduğu, naylon yakaların boynumuzu yara yaptığı, beslenme çantalarımızın tıka basa dolu olduğu, mutlu olduğumuz yıllar.

Ortaokula kalın ve güdük boy kravatlarla, boyalı iskarpinlerle; Liseye gevşemiş kravatlarla, spor ayakkabılarıyla gittiğimiz yıllardı, 1980’ler. Nike’ların Adidas’ların çıkmadığı, Esem Spor ve Mekap’ların kral olduğu, köfte ekmeğin henüz Hamburger olmadığı yıllar. Sana yağın, tüpün, gazın, Et Balık Kurumunun etinin sıraya girilerek alındığı yıllar.

        Mahalle esnafının henüz yok olmadığı, mahallenin çocuklarına sahip çıktığı yıllar. Mahallenin namusunun, mahallenin delikanlılarından sorulduğu yıllar.

        Herkesin maksimum mutlu olduğu yıllardı o yıllar. Hiçbir çocuğun yatak odasının olmadığı, oturma odasıyla yatak odasının aynı olduğu, oyuncakların henüz tahtadan yapıldığı yıllar. Bilye oynamaktan ellerimizin üstünün çatladığı yıllar. Topacımızın kabarasının henüz çelikten olmadığı, bilyeli arabaların, telden tekerlerin, mantar tabancalarının, Dandy,TipiTip sakızlarının yılları. 

Ağaçtan kestiğimiz dallarla yaptığımız ‘yay’ların, mahalle mezarlığından topladığımız kamışlarla “ok” olarak buluştuğu, uçlarını gazoz kapağı olduğu, kâğıtların yalana yalana külah haline getirilip borulardan üflendiği o güzel yıllar. 1980’ler.

        Pazar günlerinin çamaşır ve yıkanma günü olduğu, merdaneli çamaşır makinelerinin inildeye inildeye çamaşır yıkadığı, annelerimizin bulaşıkları henüz elde hallediverdiği yıllar. Sofra bezinin oturma odasında televizyonun karşısındaki yerini kaybetmediği, yer sofralarının, bir kaptan yenen yemeklerin, çeşme sularının billur olduğu, yemekten sonra halının üstünün çağın en önemli teknolojik ürünü olan Gırgır’la süpürüldüğü yıllar.

        Utanmaz adamların, En Kahraman Rıdvanların, Avnilerin yani dünyanın en çok satan mizah dergisi GIRGIR’ın küfürsüz insanları güldürdüğü yıllar.

        Bu satırları anımsar ve yazarken, DUYGULANDIĞIM 1980’ler. Biz, sizde çocukluğumuzu ve gençliğimizi çok güzel yaşadık. 

Keşke şimdilerde çocuklar ve gençler; bizlerin yaşadığı güzellikleri, şu 2025’li yılarda da yaşayabilse?…