Gülten Aras Korkmaz
ALLAH´IM...!
Nasıl bir yangın ki bu alevlerin bile canı yanıyor.
Nasıl bir yalan ki bu kelimeler kaçacak yer arıyor.
Çok yaralar sardı kalbim ama
Bu yara kapanır mı bilemem...
Benim yürek yaram benim gözü karam .Ben hep arkanda kaldım senin; Bazen gülen yüzünün arkasına
Bazen kaçışlarının arkasına saklandım.
Ben hep senden uzakta kaldım. Bazen sessizliğinde.
Bazen sensizlikte sus pus kaldım.
Ben hep sana yaralı kaldım.
Yüreğime bir acı düştü sessizliği en çok düştüğü yeri yaktı.
Kötü bir kaderde birine ortak olmak ne büyük suskunlukmuş ne büyük bir sessizlik gerektirirmiş acıya saygı duymak?
Kapkaranlık bir sokaktayım...
Ordan beni tek kurtarabilecek daracık bir yol var umutla bakmalıyım, ümit dolu hayal dolu bu yollara.
Kimi heybesine dolduracağı anıları için, kimi tüketeceği anlar için zamanı harcıyor. kimi tek gülüş için tüm gidişlerini erteliyor, kimi tüm gülüşleri tek sanıyor. oysa insan ne denli hızlı tüketirse elindekini, o denli pişmanlık doldurduğunun farkına varmıyor ceplerini?
Yüreğimdeki acı durmadan sızlıyor Allah´ım dindir artık sızımı ne olur.
Hayat adil davranmıyor bize, bunu çok iyi bilirim? Baharda kışı yaşatıyor insana. Ruhunu incitmişler, kırmışlar senin gözlerin ondan bulutlu? Ne kadar gizlesende yaralarını, sahte gülüşlerin ardına yalnızlık kokuyorsun.Senin yaralarına kurban olurum.
Sana bu yarayı açanlara seni sahipsiz kimsesiz ortada bırakanlara seni dünya malına satanlara rabbim gün yüzü rahat yüzü göstermesin inşallah.
Gel, otur şöyle önüme. Hayata saçlarından başlayalım. Şevkatle okşayayım saçlarını yüreğine iyi gelir. Hadi uzat ellerini, avuç içlerinden öpeyim ve artık birlikte tutunalım hayata?
Belki bir umut olur, umudu savrulanlara.
Geçmişi değiştiremem biliyorum, canını yaktılar onu da biliyorum. Ama inan benim de çok yanıyor.
Canım çok yanıyor, solum çok acıyor.
Biliyorum yaraların var ama benim de çok yaram var.
Sanki uyuşmuş tüm duygularım,hiç birşey hissedemiyorum.
Ben kendi yaralarımı hiçe sayıp seni sarmaya geliyorum.
Gökte kaç yıldız var, onu saymaya giriştim gene. Bir yerden sonra sayıların aklıma oyun oynayacağını bile bile? Ve ırmaklara bıraktım kendimi, arınayım diye. Irmağın da benimle beraber kaynağında boğulacağını bile bile.
Hiçbir söz fayda etmiyor.
Hiç biri kalbime dokunmuyor. Kendim miyim? ve kendimde miyim inan hiç bilmiyorum.
Tek bildiğim.
Zaman?Ve ilk kez kendimi güçsüz hissettiren şey sensin bana yürek yaram.
Önce umudumuzu sonra nefesimizi kesen içimizin yangınına vesile olan insan müsveddelerini sana havale ediyorum Allah´ım ...
Allah size vereceği en büyük belayı vermiş insanlığınız içinizden çekilip alınmış.
Çocuğunuz yaşındaki insanlar arkanızdan şerefsizler diye bağırıyor daha ne olsun!!!.
