En çok da, sana inandım ben, nedenini hâla çözemesem de.
Sırf bu yüzden, en uzun süre bende kaldın, sen de.
Ve bekledim, bu yüzden, en çok da, sen gelmedikçe,
sarıldım sana.
Bilmesen bile sen, ben bildim,
başka da, bilen olmadı zaten.
Bir daha gelmesen de yanıma.
içime çökmüş, zifiri bir karanlık gibi, sindin göğsüme .
Çürümeye yüz tutmuş, kangrenli bir yara gibiydin.
Göğüs üstümün, kalıcı sevda rozeti, etime kaynamış.
Yerine, bayramlık bir takı dahi kabul etmeyen.
Altta, fazlalık yaratan, tüm takıların üzerindeki değerli.!
Ne gittin, ne de gönderebildim, kalbimdeki hakimiyetini.
Yerin boş kalırsa eğer, kordu, doldurmaya kalksam, zordu.
Bırak kalsın elleme, dedim, göğsümdeki nişanla bırak beni.
İlk nişan aldığın yerde kalsın izin, benden sana izin...
Faziylet Sönmez
