NEZİR ÇELİK YAZIYOR
Doğubayazıt Belediyesinin farklı hizmetlerinden biri de, yerel kültürlerin yaşatılması için yaptığı bazı faaliyetlerdir. Belediye bu konuda çalışan bazı dernek ve oluşumlara destek veriyor.
Geçmişte Belediye binasının altında bulunan Yöresel Yemekler restoranın faaliyete sokulması gibi çalışmalardan biriydi. Belediyenin desteği ile açılan restoran uzun süre faaliyet göstermiş, yeterince ses de getirmişti. Daha sonra nasıl olduysa bu yer kapandı.
Bu teşebbüs sonucu çoğu hemşerimiz, o zamana kadar tadamadığı Abdigor ve Helise gibi Doğubayazıt’ın yerel yemeklerini yeme fırsatı bulmuştu. Bu faaliyet ilçemizin enformasyonuna da katkıda bulunmuştu. Doğubayazıt dışında yaşayan hemşerilerimizin ilçeye olan özlemi de artırmıştı.
Belediyenin bu girişimi sonucu yakın zamana kadar adeta unutulan bu yemek kültürü yeniden yaygınlaşmış, daha önce varlıklı insanlar tarafından yenilen bu yüksek işçilikli yemekler, Doğubayazıtlıların, Ağrılıların sofralarda yaygınlaşmaya başlamıştı.
Doğubayazıt Belediyesinin bu gibi kültürel faaliyetleri dışında, Yerel Folklor ve diğer geleneklere de yaydırması gerekir. Aksi durumda belli yaştaki insanlar öldükten sonra, o kültür de onlarla birlikte yok olup gidecektir.
Nitekim çocukluğumuzda oynadığımız oyunların şimdilerde hiç birinin izi bile kalmadı. Keza köylerde yapılan o özgün düğünler artık yapılmıyor. Yine halk arsında yaygın olan bazı adetler de artık hatırlanmıyor. Denilebilir ki 40 yaşın altında olanlar bunları hiç bilmiyor.
OYUNLAR: Çağdaş ismi kriket olan ve halk arasında “Hola Gavani” olarak bilinen sportif faaliyet tamamen unutulmuş durumda. Ayrıca sopalarla oynanan “Kelemast” ve “Tuttı” oyunlar ile daha çok okullarda oynanan, sportif bir faaliyet olan yanılmıyorsam Uzun Eşek denilen “Perro Perro Mirğıdır” oyunu da oynanmıyor artık.
İŞÇİ ÜCRETLERİ : Evvelden ve halen de kısmen devam eden çoban emekçilerine para verilmezdi, bunların hakkı ayni olarak ödeniyordu. Sığır çobanlarına (Gavan) birer oğlak, koyun çobanlarına (Şıvvan) başarısına göre 15-30 arasında kuzu, kuzu çobanlarına da (Berğvan) yine 2-5 civarında kuzu ücret olarak veriliyordu.
Birde koyun ve kuzu kırkma ile koç katımı zamanları vardı. Bu faaliyetler büyük şenliklerle yapılıyordu. Kuzuların tüyü olan LIVA hallaçlar tarafından titizlikle taranır ve keçe yapımında kullanılırdı.
Bunun dışında hatırlayamadığım bir çok gelenek vardır. Her kesin katkısıyla geçmişi anımsamak ve yaşatmak mümkündür. Asıl önemli olan bu geleneklerin ya da kültürlerin yaşatılmasıdır.
Doğubayazıt Belediyesi geçmişte yaptığı gibi bu konularda faaliyetlerini sürdürülürse kültürler yaşatılacağı gibi, nostaljinin de alası yaşatılmış olur.
O zamanı yaşayanlar anılarını hatırlar, yeni nesil ise bu günün lüks ve modern yaşamının değerini daha iyi anlamış olur.