Şimdilerdeki gibi, her şeyi ben bilirim tavrına bürünmüş, onları yok sayan neslin aksine.

Tecrübeleri, hayat dersi niteliğinde, sözü sohbeti anlam içeren öğretici koca çınarların devri, önceki nesillerden kalmıştı onlara da.

Onların yaşam standartları elbette meşakkatli, okulları hayattı, belki bu yüzden ezbere dayanmadı, unutmadılar hiç bir öğrendiklerini.

Üstelik teknolojinin adını bilmemelerine rağmen, çare üretmekte ustaydı, engin öngörüleri.

Günümüzde akıllı telefon aklın yerini almış, bilgisayar bakış açısı olmuş, herkeste bir at gözlüğü, sağını solunu görmesini engelleyen.

Ha birde, ukalalığı özgüven zannetme yanılgısı ki bu en kötüsü zira kendine verdiği zararı bile fark etmesini engelliyor fark ettirmeden.

Çünkü yanlışı kavramakta bir tecrübedir bilene.

Miadını doldurmuş eski eşyalar, yenilerine yer açmak için kaldırılırdı bodruma, ya da gözden çıkarılır verilirdi birilerine.

Lakin büyüklerin baş köşesi bakım evleri, huzur evleri dedikleri yerler olmazdı, huzurdan uzak olan.

Demem o ki kıymayın, sizleri, sizlere sundukları imkânlar olmadan büyüten büyüklerinize. Emin olun, zamana yenik düşmeyen hiç bir canlı yok dünya yüzünde, yaşınız yaşlarına ulaştığında, geç kalınmış pişmanlık,ne af dilemenize ne de onları geri getirmenize muktedir olacaktır .T.Turgut...