Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
İnsanlara acı çektiren gururuyla, duygularıyla oynayan, haklarını gaspeden insanlar nasılda hayatlarına hiçbirşey yokmuş gibi devam edebiliyor şaşırıyorum.
Birde hala dönüp kendilerini neden?. Biz nerde yanlış yaptık diye eleştirileceklerine hala başkalarını suçlu ilan edip kendilerini masum göstermeye çalışıyorlar...
Komiksiniz ya hemde çok komik!...
Vicdanı kararmış insanlar maalesef ki yüreğe batan bir diken gibi her zaman hissettiriyor kendini..
Asla affetmeyeceğim insanlar var.
En mutsuz anlarında akıllarına gelmeyi dilediğim kafalarına dank etmek istediğim....
O günler gelmeli her şeyin bedeli varsa ve ben nasıl ödüyorsam onlar da ödemeli.
Can yakanın canının yanacağı zamanı sabırsızlıkla bekliyorum...
Öyle izler var ki sırtımda,ağırlığının altında kamburlaştığım varlığıyla.Öyle sözler var ki hala kulaklarımda hiç bir zaman kaybolup gitmeyen boşlukta!
Kırıklarımdan geçtim önemli değil ama kırık parçalar hala kanatıyor dokununca..
"Eyvallah"la başladığımız günü yine "Eyvallah"la bitiriyoruz.Ölü değiliz ama yaşıyor da sayılmayız hani...
İşittiğimiz sözler geliyor aklımıza her kelimesinde balyoz gibi inen ve tutulmayan sözlerde cabası...
Artık bir nefeslik yer Kalmadı herşeyi içime ata ata...
Ne değişti biliyor musunuz?
Ben değiştim.
Ne azaldı biliyor musunuz?
Umutlarım...
Ne kaldı geriye biliyor musun?Hayal kırıkları...
Ne bir daha eskisi gibi olmayacak biliyor musun?Ben biliyorum....
Hiç bir şey...!!!
ÇÜNKÜ...
Bedenin yorgunluğu,hayatın yolculuğudur.Her yara kapanır bir gün elbet insan etinin terbiyesi bu...
Ruhunu kaybetmiş bir insanda yaşamın anlamını aramak ne saçma.
Belki de yerin üstündeki cesetler altındakilerden daha fazla?
Geniş insanlar değildik,bize dünyayı dar ettiler hepsi bu!
Ben hep kalemin konuştuğu kadarını yazdım.
Ötesini ALLAH´a bıraktım...
Benim yolum bana doğru.Dikenlidir benim yolum.Yürüyebilmek için Ayaklarınızın değil Yüreğinizin sağlam olması lazım...!!!
Kaybeden ben olmadım kaybeden benden oldu...
