Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Hani insana zamanla acın geçer derler ya,o yalan inanmayın geçmiyor. Bir gram bile azalmıyor ilk gününde nasılsa öyle kalıyor.Kocaman bir delik kalbinin orta yerinde duruyor ve sen onunla yaşayıp gidiyorsun... 

Üzgünüm ama size sevgimde güvenim de tükendi. Sadece bıraktığınız yara zamanla kabuk bağlayacak bilin,Bilin ki kendinizi adam sanmayın artık.Bir benim gözümde adamdınız ya şimdi size gözümde bile yer yok?

Biliyorum ki yüreğim ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya kimse için dönmesini durdurmuyor..

Yazmalı insan canı her sıkıldığında, yazmalı insan hiç umut kalmadığında, yazmalı insan yazdığında sarsıntılar yaratmalı kalemi yazmalı her insan hayatı kendi gördüğü kadarıyla,inandığı kadarıyla yazmalı insan her içi acıdığında......

Sevgiyle büyüdüm ve sadece sevgiye alışık benim yüreğim.

Vefa gördüğüm yere yüzümü,sevildiğim yere de asla sırtımı dönmedim.Hayat beni insanların en zoruyla sınadı,ben bu hayatta asla vefasız olmadım.

Ama çok vefasız yüzü gördüm maalesef!..

Bırakın körlük gözde kalsın..

Sağırlık kulakta,dermansızlık dizde kalsın,sükunet dudakta..Ama ne olursa olsun yürek sağırlaşmasın yürek!!!.

İlkbahar sordu ;

Yıkılır mısın Ey Ağaç bir kuşun ağırlığıyla?

Yıkılırım dedi kuşun yaprağıma ettiği laf ağırsa?

Kötü ve kırıcı sözlerin neden olduğu yaraların iyileşmesi çok zordur. Çünkü, insan kendine kötü ve kırıcı sözler söyleyen kişileri unutmaz.

Keşke bu kadar kötü olmasaydınız.Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler,keşke affedebilsem sizi.Keşke döndürebilsem zamanı geriye.

Keşke bugünkü aklımla yaşasam her şeyi baştan.Keşke bana bu kadar acı bir şekilde keşke dedirtecek kadar küçülmeseydiniz gözümde...

Yaşanmışlığın ardında hep bir sır...

Hep acı,umut,zehir!Yaşanan her şey gizli.

Geçmiş hep dünlere,geçen günlere ait.

Ama hepsinde küçükte olsa bir iz.

Yaşanan her şey ölüm kadar sahici...

Unutulmaya yüz tutmuş sevgiyi hatırlatanlara selam olsun...

Ya umutlar olmasaydı??