Günümüzde değişen değerlerle beraber, yazık ki sözün hükmüde sıradanlaştı.

Dolayısıyla güven kalesi kumdan kaleye döndü. Devir dalga olunca kale ilk darbede yerle yeksan oldu.

Üzülerek görüyorum ki insanlar, rüzgârgülü misali, yel nereden vurursa o tarafa döner olmuş.

Söz ağızdan çıkar deyimi ise kaybolan birçok değerlerimiz gibi sadece süslü lügat olarak bilinen ama uygulanmayan sıradan cümleye dönüştü.

Sözün senet olması diye insanların biribirine inancı vardı. Bilen bilir, sözüne güven duyulan insana kağıt üzerinde resmileştirmek ayıp sayılır, teklif bile mevzu bahis edilmezdi.

Şimdi revaçta olan cümle, söz uçar yazı kalır cümlesi, demek ki yaşadığımız devrin özeti, elinde belgen yoksa kimseye inanma.

Yolunda gitmeyen bir şeyler var beyler, bu kadar basit olmamalı insanı insan yapan, samimiyet, sözün güvenirliği, inandığımız değerlerin basitleştirilmesi en kötüsü de bu durumdan hiç bir Allah'ın kulunun rahatsızlık duymaması.

Evlatlarımıza bırakacağımız en büyük miras, sözünün arkasında duran, yozlaşmayan, kişilik sahibi bireyler olarak yeni nesillere örnek olmalarıdır. N.Çelik...