Babalar ve anneler birbirlerinin kıyısında yüzyılların irfanını yoğurup medeniyeti inşa ederler. Evlatlar ise bu mirası çağlar boyu taşıyacak olan yüreklerdir. Anneler, evlatlara sevgiyi ve merhameti; babalar ise insanlığın yönünü gösterir. İşte medeniyet denilen o insanî mesele bu köklerden doğar. Büyüdükçe evlatlar toprağa benzer, suya benzer, şehirlere benzer. Sevgiyle, merhametle ve bilgiyle bezenmişler ise toprak bereketli, su içilesi, şehirler de yaşanılası bir hâle bürünür. Eğer ki bu köklerden mahrum kalırsa evlatlar, bu tozlu sokaklar, bu beton yığınları; bu dağlar, taşlar hatta uçan kuşlar hep birlikte büyük bir utançla selâmızı okumaya başlarlar.

Birlikte o korkulan taşın altına elimizi koyma zamanıdır. Çünkü, varlığımızı gelecek çağlara taşıyacak olan, sevgi, merhamet ve bilgiyle yoğrulup pişen evlatlarımız olacaktır. Edep, erkân, yol bilen; güzel sesiyle güzel şehirler kuran, gönülleriyle zamanı güzelleştiren evlatlar... Yani yarının anne ve babalarıdır evlatlar. Eğer ki biz sevgiyi, adaleti, edebi ve erdemi nakşedebilirsek onların gönüllerine işte o zaman bu topraklarda Birûniler, El-Cezerîler, Ehmedê Xaniler, Feqîye Teyranlar yine birer yıldız gibi parlayacaklardır semalarımızda. Unutmayalım ki medeniyet, betonların bir araya gelmesiyle değil; erdemli insanların bir araya gelmesiyle inşa edilir.

Aşağıdaki şiiri kaleme aldığım dönemde Doğu medeniyetlerine bir ağıt yakma niyetim vardı. Doğu'nun yitirilmiş hafızasına, kırılmış sözüne, susmuş bülbülüne yakmaya çalıştığım bir ağıt. Bilirsiniz, ağıtlar sadece yas tutmak için yakılmazlar; aynı zamanda bir hatırlatmadır, bir çağrıdır, bir iradedir. Unutmamak için sarsılan vicdanımızdır.

Bu ağıtı şehrini düşünen, hanesini düşünen, evlatlarını düşünen, varlığını ve bu varlığı kültürüyle birlikte taşımayı önemseyip düşünen, memleketimizin kıymetli gazetecisi rahmetli Nezir Çelik'e ve onun nezdinde de bizleri yoğuran bütün babalar için yakıyorum. 

Ruhu şad, mekanı cennet olsun.
ES- SALÂ...

Yağmur gelmez

Ot bitmez

Yaprak düşmez

Su akıp da yolun bulmaz

Bu kara düş kalkmaz

O hayat ki töreye sığmaz

Ya Rabb! Bu rüya hayra yorulmaz

-- Işık Doğu'dan yükselirdi

   Doğu kendini bileydi --

Uluların dizinde evlatlar boy vermez

Kendine varmaz bir nesli toprak doyurmaz

Söğüt ki bey bahçasından gayrısına boyun eğmez

Ya Rabb! Bu kök böyle salınmaz

-- Işık Doğu'dan yükselirdi

  Doğu kendini bileydi --

Haneler gülmez

Halk gülü vermez

Gül kokmaz bülbül ötmez

Bu Yusuf ki bu kuyudan çıkmaz

Ya Rabb! Bu kıyamet böyle kopmaz

-- Işık Doğu'dan yükselirdi

Doğu kendini gömmeseydi --

Edebim

Erkânım

Yolum

Işığım

Sesinle bir memleket kurmaya muhtacım

-- Işık Doğu'dan yükselirdi

  Doğu babasız kalmasaydı --

MAHSUN ŞAHİN