Gözlerin miydi can alan vurucu sözlerin mi

Yüreğimi kanatan

Ne çok insan ne çok acıtır birbirini

Geçip gider gelincik mevsimleri okşanmadan

Kan damlar serçelerin sesinden

Umutlara koşulup anlamsızlığa konuşlanan

Kentlerin sahte vaatleriyle

Sıladan da sürgün etti sensizlik

Güneşi toplayacaktım gülüşlerinden

Basmasaydı bulutlar düşlerimi

Bütün özlemleri biriktirdim yüreğimin sarnıcında

Erken yeşillenen sevdalar kalmasın ayazda

Bungun günlerin kekeme söylemleri

Yalancı baharlara kanan genç kızın ölümünü doğurdu

Aşk ne zaman közlenir

Ne zaman büyütür sevda

Türküler kirlenmesin

Puslu geçmişin pusulu yalnızlığında

HÜLYA KÖKSAL

…………………………………………………………….

UÇURUMUN ÖTESİ CENNET

Yaşam mıydı uçurumlarımı hazırlayan

Ben miydim uçurumun kendisi

Sana geç kalmışlığım

Eskitme gülümsememden miydi

Çok uzak zamanlardan kalma şarkılarım

Örtüşmüyor belki de hayatla

Sözlerim girmez şiirlere sevdam destanlara

Yorgunum

İnsan suretleri sarmış her yanımı

Üç maymunu oynayan

Dilimi unuttum geçmişin çıkmaz sokaklarında

Geleceğimi ararken

Terimler kavramlar açıklar beni

Ama ben sığamam hiç bir tümceye

Ölüm tez canlı yaşam ağırkanlı

Tüketiliyor insan

Kal diyorum sana

Yaralı geçmişle yamalı gelecekle

Soluk alınmıyor

Kal sessizlik olsun ezgimiz

Bazen ses de kanatıyor yarayı

Yüz görümlüğüm olsun gülümsemen

Düşlerimin hasat mevsimidir belki

Toplarım üzüm gözlerinin ışığını

Güneşsiz yüreğim için

Günler esmer pas tutmuş demir

Suyun döngüsünü seviyorum

Ama hep yağmurlarda göğüm

Türküleri söndürme

Buharlaşan umutları

Sis içindeki duyguları

Somutlayacak onlar

Aşk ticarileşti

Politik söylemler dili kirletti

Bırakıp gitsem

Hangi zamana

Kalırsan güz evrilecek bahara

Yaşamın çatlakları onarılacak

Azalmasın yeryüzünden mavi

Benden sana kalkıyor her uçak her tren her gemi

Yolcum ol yoldaşım ol

Aramıyorum başka cennet

Cennet seninle olduğum yerdir

HÜLYA KÖKSAL

…………………………………..................................

DENEDİM BÜTÜN YAŞAMLARI

Kekremsi bir tat uyuşmuş günlerde

Yalanla gölgelenen gerçek beklemede

Unutulan sevincin diliyim

Dağ rüzgarlarına yabancı dalgayım

Mehtaplı gecelerin düşünü kuramam

Devinimsizlikten yorgun belleğimde

Ne anımsayış ne unutuş

İğde ağaçlarıyla değiştirdik kokumuzu

Zaman zorluyor mekan sınırlıyor düşlerimi

Sür pulluğunu kur tapınağını uç fezaya

Kırılsın şifre çözülsün düğüm

Az kullanılmış hayatlara çokça ölüm

Geldim gördüm öğrendim

Birikim gelmiş en son noktaya

Şarap renkli şafakta seni ararken

Güz döküldü saçlarımdan

Öyle yalnızım ki

Korkar yalnızlık bile yalnızlığımdan

Ama herkesleşmedim

Bir monoloğun içindeyim

Yiyorum kendimi

Kuş bakışı bakıyorum yaşama

Küllenmiş hüzünlerime köz taşıyor durmadan

Gözlerimin tenhasında yaralı kadınlar

Balıkçılar korsanlar geçiyor denizlerimden

Hangi mavidesin

Kibele’yle doğurganlığım Afrodit’le güzelliğim kutsandı

Sevdam suç

Estetiksiz alanlarımda bilinçaltımın oyunlarıyla

Yüreğimin sıfır noktasında

Simetrik günlerimle çiziyorum resmini

HÜLYA KÖKSAL