Emel Kaymak Kesen´in Kaleminden
Meşe ormanları ,çam ormanları,
Uzakta Işıklı Göl,karlı dağlar..
Ve,
Bin bir çeşit meyve bahçelerinden ibaret bereketli ova.
Hoşça kal toprağım..
Ege´m ..
Eğilip bükülmeyen,
Özü ,sözü bir meşe adamlarım..
Hoşça kalın
Sizler gibi kök salamadım toprağıma bir türlü
Yeni umutlarım için umutlanamadım..
Yazık..!
Uzun ve keskin ötüşü sabah ezanına karışan,
Komşumun Denizli horozu
Hoşça kal..
Ya siz Kiraz ağaçları !
Daha beyaz gelinliğinizi giymemiştiniz ilk tanıştığımda..
Zarif çıplak mor bedenleriniz,
ayak uçlarınızda kar vardı
Geldim ve beraber yaptık
Kiraz festivali düğününüzü..
Ben toprağıma dönene kadar
Giymeyin gelinliğinizi
Yapmayın düğününüzü olur mu?
Çam ağaçlarım ,şiir perilerim,
Siz de hoşça kalın?
Yoldan her geçişimde, kah dallarınızı bana uzatır ,
kah selam dururdunuz..
Sırtımı size dayandığım anlarda ise,
Birlikte ne güzel güneş toplar ve seyre dalardık..
Sarı Ay çiçek tarlalarını..
Şimdi bensiz kaldınız yazık..!
Akdeniz´de hasretim olmuştu bir vakitler ,
Şimdi ise, mavi ,yeşil, turkuaz..
beton ve taş boğuntularında boğulmuş..
Oysa sahici kokulu çiçeklere alışkınım ben
Arısı,kelebeği üstünde ..
kökleri ile, yeri hisseden çiçekler olmalı insanın hayatında..
Tomurçukları ile sabah kırağısında mavi gök´ü patlatan
Limon çiçeklerim nerede şimdi?
İnşaat tozu ile ürkütülmüş her biri..
Sıranın kendisine gelmesini bekliyor
Yazık...!
Emel Kaymak