TAM VAKTİNDE
Ay damlıyordu yüzünden denize
Bir yaz gecesi kendini bitiriyordu tam vaktinde
Gözleri yıkımın yıkıntının içinde
Yeni bir yaşamı vadediyordu
Ağzında sevdanın tadı
Gülüşüyle alt üst ediyordu zamanı
Ustalaştıkça elleri yaşamın tezgahında
Yaşamın adsız kahramanıydı
Rengini yaşamdan alan bir yürekti
Çağları aşan bir güzellikti sevdasıyla
Gece sızarken gündüze
Acının ikliminde sevinç mevsimsiz
Bilinç uykuda iken
Umudu olanaklı kılan bir devinimi muştuladı
Üleştirip sevdasını
Kendini aşan bir devrime dönüştü yaşam?
NE KALDI Kİ
Göğün usulca aralandı kapısı
Ansızın gülen güneş çocukluğumuzdan
Bir renk kendine yer arar gibi gençliğimizden
Bir sözcük tamamlamak ister gibi en güzel tümceyi
Her şeyin iç içe olduğu iç içe geçtiği ?
Mutluluğun içinde mutsuzluk
Umutsuzluğun içinde umut-
İçimizin hesaplaşmasında değişkenler çelişkiler olasılıklar olanaklar
Hep dışına bakıp dıştan gördüğümüz yeryüzü
Büyük acıları insanlığın
Küçük sevinçleri
Düşüncemizde yaman bir eylem ölüsü
Göğün usulca aralandı kapısı
Ansızın gülen güneş çocukluğumuzdan
Ne kaldı ki geriye
Meraklı masum sonsuza uzanan düşleriyle o çocukluktan
MAVİ ORKİDE
Göğsünü güneşe açan günden taşan sevinç
Temizledi karanlığını içinin
Mavi bir orkidenin özsuyu karıştı kanına
Denizlere damladı
Martıların kanatlarında taşındı gökyüzüne
Uçurtmalara takıldı
Değdi çocukların
Her biri bir yaşamı yeniden yaratan ellerine
Çam kokulu nane tadında
Serçe ötüşlü bahar bakışlı çocukların ellerine?
UMUDA YAZGILI
Dingin mutlu denizlerin ufkunda
Mavilere karışmış sevda
Dudaklarına kondu sevgilinin
Güvercin uçuşlarından bir alkış koptu camlarda
Esmer kavruk günlerin çocuğudur hüzün ki
Ninnileri uykusuz masalları olmayan çocukların
En çok o çocukların gözlerinde büyütür boşluğu
Dingin mutlu denizlerin ufkunda
Mavilere karışmış sevda
Dudaklarına kondu sevgilinin
Güvercin uçuşlarından bir alkış koptu camlarda
Sesini yitirmiş sözcüklerin anlam arayışı
Bir depresyonun kendini doğrulaması
Bir intiharın aya bulanmış sularda yansımasıdır
Acıları yalnızlıklara sürgün adamların yüzleri
Çaresizliği öğrenmiş kadınların elleri
Dingin mutlu denizlerin ufkunda
Kendine yurt arar umuda yazgılı bir sevda
HÜLYA KÖKSAL