Nesrin Erdoğmuş´un Kaleminden

Mesela fotoğraf karesinde güzel görünmek için bir saat önce ağlayan bizler değiliz sanki.

Bir gün önce sadece bütün gün tek simit yiyip bir duble çayla midemizin açlığını bastıran, daha sonra kurulmuş sofralarda güzel güzel endamlı pozlar verenler biz değiliz sanki.

Toplu taşıt araçlarında dip dibe evlerimize işyerlerimize gidip gelmekten helak olup, sonra lüx arabalar içinde poz verenler biz değiliz sanki.

Köyümüze giderken o eski virahane evlerimizi göstermekten utanan, sonra her ne olmuşsa deniz kenarında bir villada bir saatlik oturan, şahane bir tatilin baş aktörü gibi görünen biz değiliz sanki.

Çocuklarımızla bağırıp çağıraşan, kızıp kıyametler koparan sonra da özel bir günde bir buket ellerinde olunca sosyal medyada en mutlu anne baba görüntüsü veren, en ideal evlat yetişmiş gibi göğüslerini kabartan biz değiliz sanki.
Günlerce hastane köşelerinde yatan hastalarımızı sormayıp, sonrada beş dakikalık bir arayla amanda soralım da bir selfie yapalım diyen dostluğun son gemine vuran biz değiliz sanki.

Konu komşusuyla mahkemelik olan veya asansörde bile selamlaşmayan, sonra sosyal medyada en nadide sözcüklerle yorum yapan biz değiliz sanki.

Daha sayayım mı sizlere?

Biz biz değiliz işte.

Görkemli bir hayatın hep aktörü değil, yan figüran rollerimizi baş aktör veya aktris olarak göstermeye çalışan düpedüz bir yalancı modeliz.

Biz biz değiliz dostlar...

Varın gelin biz bizler olmaya.

Hayatın, gerçeğin ta kendisi olmaya ne dersiniz?...