Değirmen, insanların toprağa ve ziraate bağlı yaşamlarının bir sembolüydü eski çağlardan bu yana... İki taşın sıkıştırmasıyla, ezilerek elde edilen un, öncellikle temel besin maddesi ekmeğin ve yemeklerin yapımında en önemli madde olmuştu. Hasattan sonra buğdaylar değirmenlerde un haline getirilirdi. Değirmenler köylerin olmazsa olmazları, hatta tarihte bazı dönemlerde bir yerleşim yerinin köy olabilmesi için başlıca şartlardan biriydi. Un üretiminde yeni teknolojiler kullanılmaya başlanması, değişen zirai tercihler ve beslenme alışkanlıkları değirmenlerin terk edilmesine sebep oldu. Su kaynaklarının da azalmasıyla birlikte su ile çalışan değirmenler artık yok olma noktasına gelirken, Doğubayazıt?ta hizmet veren değirmenci Rasim Şahin. ilçede sadece bir kaç değirmenin bulunduğunu belirtti. Şahin, teknolojinin hızla gelişmesiyle birlikte kültür mirasının yavaş şavaş yok olmaya yüz tuttuğunu belirtti. Rasim Şahin, ilçede sadece bir yada iki değirmenin bulunduğunu söyledi. Şahin, "Bir zamanlar tarım ve hayvancılık çok popüler idi. Her köy ve ilçede mutlaka su değirmeni bulunurdu. Ama şimdi tarım ve hayvancılık yok olma noktasına geldi. Buğday ekeceklerine hazır un almayı tercih ediyorlar. Yani herkes hazıra alıştı artık. Su değirmenleri tazyikli suyla çalıştığı için su kaynakları da azalınca bu işi yapanlar elektrikli değirmenlere yöneldi. Su değirmeni ile elektrik değirmeni arasında çok fark var. Su değirmeninden elde edilen un daha kaliteli, ama nerde o günler diyoruz. Zaten değirmen ununa olan ilgi ise her geçen gün azalıyor. Açıkçası teknolojinin gelişmesiyle birlikte artık her şey değişti" dedi.