Soytarılar ve Gazetecilik

        Son zamanlarda bazı sosyal paylaşım sitelerinde gerek siyasiler gerekse bürokratlar hakkında çıkan tehdit kokan yayınlar her ne hikmetse yayınladık, yayınlıyoruz deniliyor bakıyorsunuz iki gün sonra o yayınlanan sosyal paylaşım sitesinden kaldırılmış (Tabii ki bizde o yayınlar mevcut)arıyorsun o tehdit edilen siyasetçiyi veya bürokratı randevu veriyor bütün belgeleri önüne seriyorsun senin hakkında bunlar yazılıyor, küplere biniyor ağzından akan küfürlerin bini beş para, tamam diyorsun bu soytarı gazeteci iftira atmış o gazeteci geçinen soytarıyı tutsa parçalayarak diyorsun ve haline acıyorsun.
        Ertesi gün soytarı gazeteci seni arıyor ve sen filan siyasetçinin yanına gidip benim hakkımda ileri geri konuşmuşsun ve her kelimesini tek tek söylüyor, şimdi ağlarmısın gülermisin,yine aradan zaman geçiyor tehdit edilen kurumdan iş almış ama ne iş tam bir parsa.
        Bazı siyasilerin il dışından gelen medya mensuplarıyla yaşadığı özel ilişkiler, meslekte ibret alınması gereken bir anımı getirdi aklıma onu sizinle paylaştım. Her ne kadar insanlara vereceğiniz nasihat, başına gelebilecek musibet kadar etkili olmasa da, özellikle siyasi mensuplarla sıkı fıkı ilişki içinde olanların kulağına küpe olur belki.
        Kabul etmeliyiz ki gözde bir meslektir gazetecilik. Günümüzde ekonomik yükünü tutan iş adamlarına, makam ve mevki sahibi birçok bürokrata soracak olursanız, "Geçmişte ben de gazeteci olmak istemiştim" diye başlar söze. ınsanlara har zaman cazip gelmiştir, sorgulayan, göz önünde olan, parmakla gösterilen meslek mensubu olmak.
        Bu kadar göz önünde olan bir meslek mensubu olarak gurur duymamız gerekirken, maalesef bu ilde çoğu zaman utanır hale geldik yaptığımız işten. Piyasada cebini doldurmak için "tehdit ve şantaj" diye adlandırdığımız o kadar gazeteci geçinen soytarı var ki, bu mesleği düzgün ve dürüstçe yapan birçok arkadaşımız kimliğini bile utancından saklamak zorunda kalıyor.

        Vatandaşın gözünde hırsızlığı, dolandırıcılığı, sahtekârlığı, şantajcılığı, hakaret ve tehditle insanları sindirmeyi meslek edinenler de gazeteci, bizler de ıkimizide aynı kefeye koyuyor sokaktaki insan. 
        Gazeteciliğini çıkar ilişkilerinin ön planında tutan medya mensuplarının yarattığı mesleki kirlilik, vatandaşın gözünde en güvenilir olması gereken bizleri, en fazla güven kaybına uğrayanlar sınıfına sokmuştur bu ilde.
        ınsanların yaptıklarının hesabını yasal kurallar çerçevesine uymayınca hesap sorma işini yargı yapıyor gibi gözükse de, gazetecilik yasal olmayan kurallarla, toplum adına, denetleyen veya hesap soran bir kurumdur aslında.

        Ama maalesef ilimizde hesap soran kurum konumundan çıkıp, kendini savcının, yargıcın yerine koyarak, haber yaptıklarını cezalandıran konumuna gelmiş çoğu çakma ve teşhirci meslek anlayışı. Oysa sınırı aşmaya ne yetkimiz, ne de hakkımız var. Kamu yararına hizmet üretmesi gerekirken, kendi veya başkası yararına hizmet üretenlerin mesleğimizdeki soytarılık göstergesidir bu.
        Çıkar uğruna çirkeflik, tehdit, saldırganlık, para ile haber yapan, kızdığını tehdit eden, sevdiğini göklere çıkaran, para vereni kayıran, vermeyeni yerden yere vuran... O yüzden, biraz korunma içgüdüsü, biraz da başkalarına karşı farklı görünme içgüdüsüyle birçok insan gazetecilerle dost olmaya sıcak bakmıştır hayatı boyunca. Yani koklarken iyidir de dikeni batmazsa.

        Aksine, işine saygısı olan, dürüst ve doğrudan dostu için bile taviz vermeyen ahlaklı insan işidir. Bir gazeteci, sevmediği insanlar için kaleme aldıklarını, sevdiği dostları için de yapabiliyorsa, işte o zaman gazetecidir. Hem de ahlaklısı... Onun içindir ki gazeteci gül gibidir. Koklarken kızmayan, dikeni burnuna batınca da kızmamalı.
        Önemli Not:

kendini yukarda belirttiğim bu tür soytarı gazeteci sınıfına sokanlar varsa belgeler elimde var.

        Eğer cesaretiniz varsa?