Yiyecek ekmeği yok, bıraksan 3 gün siyaset konuşacak. Siyaset konuşmaktan evine ekmek götürmeyi unutacak adamlar var.
Adamını geçtim, kadınlarda artık siyaset konuşuyor hatta bizden çok konuşuyorlar. Asıl tehlike de burada başlıyor.
Çünkü ailenin, dolayısıyla toplumun yapı taşıdır kadın. Kadına siyaset virüsü bulaşırsa, ailede toplumda yok olur.
Aynı zamanda da kadın erkeğin sigortasıdır. Sigorta atarsa, kadında, erkekte, toplumda berbat olur.
Oluyor mu?
Yorumu size bırakıyorum!
Bölge olarak siyasetten çok çektik. Bölge halkı, tarlası sabanıyla uğraşırken zoraki itildi siyaset girdabına. Girdabın dümenini elinde tutanlarda, kadını sürüklediler işin içine.
Kadın işin içine girince de işin içinden çıkılmaz oldu.
Burada kadını küçümsediğim yada ötekileştirdiğim anlamı çıkarılmasın. İlmi siyasette kadınlar erkeklerden çok daha iyidir. Ama kadın siyasete girince, siyaset hararet kazanıyor. Buna mukabil siyasete giren kadının toplumda oluşturduğu boşluğu kimse dolduramıyor. Aile denen temel yapı, kökünden sarsılıyor.  
Siyaset harlanıyor, aile dağılıyor.
Bebeler ağlıyor, kimse onlara bir peskevit bile vermiyor.
Bebelere peskevit verilip karınları doysa bile yürekleri aç kalıyor, sevgiye, şefkate, merhamete aç büyüyorlar.
Aç büyüyen bebeler ise toplumun başına bela oluyorlar.
Gözünüzü seveyim, artık siyaset konuşmayın. Siyaset işini siyasetçilere bırakın. Doktorluk işini doktorlara, terzilik işini terzilere bırakın.
Siyasetten arının demiyorum ama onu hayatınızın ana eksenine koymayın. Onu ekmeğinizin, akrabalığınızın, huzurunuzun, kardeşliğinizin önüne set olarak çekmeyin.
Her şeye bir yorum yapmaya, her soruya bir cevap yapıştırmaya çalışmayın.
Unutmayın, siyaset bir hastalıktır ve bu hastalıktan ekmek yiyenler var.
Siz siyaset yaparken kaybediyor, başkalarıysa kazanıyorsa, ya çok iyi bir dava adamı yada çok ağır hastasınızdır.
Akıllı olun siyaset konuşmayın, ekmeğinizi, aşınızı, aşkınızı, akrabanızı, suyunuzu, toprağınızı, konuşun, koruyun, kollayın.
Siyasetin yerinde, zamanında ve tadında bırakıldığı bir toplum dileğiyle… (ŞEHMUS TEMİZ)