Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Sizin şah damarınız kırılmış. Hiç bir beddua kalbimi yatıştırmıyor. Sizinle aynı gökyüzü altında yaşıyor olmak bile utanç duygusuyla boğulmamıza yetiyor. Çocuklarınızdan utanacak kadar bir haysiyet kırıntısı kalsaydı keşke bir yerlerinizde.
"Ne yaparsanız çaresiz
Kendinizden sonraya kalmayacaksınız
Zaman yenecek sizi
O telaşsız bilge, o silahsız güç
Silecek yüzünüzden kibrinizi
Hükmünüz ömrünüzle sınırlı olacak
Öldüğünüz gün unutulacaksınız
Yıkıntılar kalacak ardınızda yalnız
Yaşarken, korkunun ağır gölgesiyle
Örtüp sakladığınız
Sindirip susturduğunuz
İncinmiş onurlar bunalmış öfkeler
Düşler ve acılardan oluşmuş
Yıkıntılar kalacak arkanızda sadece...!
Her başlangıç bir sonu getirir beraberinde ve her son parçasıdır bir başlangıcın. 
Ne varsa sonsuzluğa dair bir bir paralandı gözlerimin önünde ve yalanlar bir bir ayyuka çıktığında anladım ki şimdiye dek hiç görmediğim sonsuzluğun koca bir hayal olduğunu... 
UNUTTUM...!!!
Alıştım artık alıştım ne kadar kolay olduğunu unutmanın anladım ve aslında değmeyenler uğruna boşuna akıttığım yaşlarımla yıkadığım ömrüme acıdım....
İnsan olmanın en kötü yanı da insan görünümlü yaratıklara gösterdiğimiz sabırdır.!
Saklanırdık kimi zaman,
Belkide bugün ki hüzünlerden.
Bilseydik eğer bir gün böyle olacağını,
çıkar mıydık saklandığımız deliklerden...!!!