Yaşamın sınırlı olduğu ve terk edilişin bilinmezliği paralelinde, paylaşmak mutlak bir değerdir.
Günümüzde gösterişten muaf pek kalmamış olsa da paylaşmak, unutulmaya yüz tutmuş anane ve törelerin mihenk taşıdır kanımca.
Maddiyattan ziyade maneviyatın doyurucu hissiyatı ise başlıbaşına bir ödüldür huzur ve vicdan hanesinde.
Tecrübe ile sabit atasözlerimiz, veren el alan elden üstündür derken öylesine söylemlerde bulunmamıştır.
Ve gönülden kopan ihsan, insan olduğunuzu hatırlatır herdem.
Kültüründe, misafir payı olan, ihtiyaç sahibini rencide etmeden yardım eli uzatan, öksüz ve yetimi koruyup kollayan güzel insanların varlığı hayata anlam katar daima.
Marifet, varlığını sergileyip, kişiliğini kişiliksiz hale getirmek olmamalı. Zira asıl yoksul olan bu tür davranışı sergileyen sözde insanlardır.
Sıkıntılı bir süreçten geçiyoruz ülke ve dünya olarak. Tam da şimdi paylaşmanın önemi vukuu buluyor.
Unutmayalım ki her birimiz bir diğerimizden sorumluyuz. Herkes gücü nispetinde taşın altına el verirse, o el bire bin kazanır gönül hanesinde... N.Çelik...