Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden

Dünyanın derdini kalbimizde duymak gibi bir derdimiz bir gayretimiz yoksa sadece kendi dünyamızda kendimizi avutmaktan öteye geçemeyiz...

Kötüler hak, merhamet, sorumluluk nedir bilmezler. Bilseler kötü olmayı tercih ederler miydi?.

İnsani yönleri gelişmemiş yaratıklar kötülük yapmaktan çekinmezler. Bir tek kendi çıkarları hesabına çalışırlar.

Maharet kötü olmakta değil. Maharet iyi insan olmakta, olabilmekte ve iyi insan olarak kalabilmekte?

Emin olun kötü olmak, kötü şeyler yapmak, kötü şeyler düşünmek ve hayata geçirmek hiç zor olmasa gerek. Çünkü kötü olmanın yolları çok kolay. O kadar kolay ki sadece bir anlık zaaf yeter?

Bir çığlıktır bu.! Suları çekilmiş toprağın, yağmuru doluya dönmüş bulutların ve hangi yöne eseceğini bilemeyen deli rüzgârların ahengi bozulan dünyaya karşı yükselen merhamet çığlığı.

Göremedik yıllarca içimize atılan fitne tohumlarını. Hissedemedik dost görünümlü düşmanlarımızın hilelerini. 
Biz azar azar kaybettik insanlığımızı. Etrafa bakmadan, gayriyi suçlamadan, söylediklerimiz de kendimize, yazdıklarımız da, feryadımız da hepsi nafile?

Her şey değersizleşti başta insanı değersizleştirdik.

İnsanı çıkarımız kadar hevesimiz kadar sevdik.

Menfaatimiz kadar, kullanabileceğimiz kadar sevdik.

Hasret sana yüreklerimiz, gözlerimiz, kulaklarımız, ellerimiz bütün varlığımız hasret...!!!

İnsanlık hasret sana ey merhamet.

Gel, gel!. Nerdesin? Ey insanlık!. Ey vicdan!. Ey merhamet!. Nerdesin?

Dünyanın bizden aldığı en değerli şeyi geri istiyoruz.

Neyi mi?

Bir çığlıkla kaybettiğimizi bile anlayamadığımız o ?saflığımızı ve masumiyetimizi??

Ah bizim o mahcubiyet kokan günlerimiz şimdi neredesin?.

En son ne zaman hissettik bu duyguyu hatırlayan var mı?.

İnsan insana lazımdır. Ama insana insan..

Şimdi kaybolan insanlığı aramaya devam edelim.İnşallah buluruz...