Vazgeçersin bazen...
Vazgeçersin çünkü yorulduğunu hissedersin. Çünkü boşa kürek çekmek yorar insanı ve çok sevdiğin halde sevilmemek kırar. Hem yorulur, hem de kırılırsın zamanla vazgeçersin işte...
Gerçekten sevsen vazgeçmezdin derler sana. Ama içindeki kıyametten kimsenin haberi olmaz...
Meselâ her gece yorganın altında yanaklarını delen gözyaşlarını kimse bilmez. Rahat yatağında göğsüne batan kalp kırığından uykunu bölen kabuslardan,
Hayatta öyle değerler var ki,''bahanesi'' yoktur.! O bahanesi olmayan şeyler var ya işte onların sonrada telafisi de yoktur.!
İnsanlar kendilerini değersizleştirmeyi öyle iyi beceriyor ki zamanla hiç bir anlamları kalmıyor...
Öyle anlar var ki unutmak istersin ama Unutamazsın öyle insanlar var ki bir yanın neden diye bağırır diğer yarın ölesiye acıtır...
Ben ciğerime işledim canımı acıtanları onlar yaptıklarını unuttular ben unutmadım.. Halâ aklıma geldiği zaman yüreğim yanar gözlerim dolar…
Ama canını yakan canınsa onlar kadar olamıyorsun. Allaha havale etsen yinede yüreğin yanar diye korkarsın. Can yakanın canı yanar derler ya benim istediğim yaptıklarının yanlış olduğuna ve beni çok üzdüklerinin farkına varsınlar...
Ben lokmamdan hiç bir zaman şüpheye düşmedim. Sevdiklerimin sevgisinden de bir o kadar emin olmak isterdim!
Hatasız kul dönüşü olmayan yol olmaz. Ama bazen sabır noktaları zorlanıyor yanlışlar süreklilik kazanıyor, kişilerle çıkacağın yolların sonunu göremiyorsun ve işte zaman ipler tamamen kopuyor...
Kırgınım ve kendimi toparlayabilmem için yapabileceğim tek bir şey dahi yok.
En küçük olayda bile kendimi düşünmeyi bıraktığımdan gün gelip gerçekten kendimi düşünmem gerektiğinde bunun nasıl olabileceğini çoktan unutmuştum.
İşte o yüzden siz siz olun attığınız adımları cömertçe harcamayın.
Velhasıl kelam!.
Ben boşuna zaman harcadım değmeyecek insanlara...
Ve anladım ki
Kimse gerçekte kimseye değer vermiyor sadece işleri ve menfaatleri bitene kadar yalan söylüyorlar.
Ne kadar acı değilmi?...