Ne kadar rezil olursak o kadar iyi! CÜNEYT ÖZDEMİR Geçen gün yeni başlayan yarışma çılgınlığının son halkası olan ?Ben Burdan Atlarım?a takıldım. Farklı vesilelerle ünü bulup parayı bulamayan yarışmacılar bir araya gelip yüksekliği 10 metreye kadar çıkan kulelerden havuza atlıyorlar. Bu ünlüler formatı öyle tuhaf ki normal şartlarda birbirinin semtinden bile geçmeyecek olan Bayhan ve Verda Penso aynı havuzda yarışabiliyor. Normal şartlarda bizim gibi futboldan başka hemen hiçbir şeyin konuşulmadığı bir ülkede sofistike sayılabilecek bir spor dalından bahsediyoruz. Neyse ki yarışmayı izlediğiniz zaman kimsenin derdinin spor olmadığını da anlıyorsunuz! Spor yarışmanın bahanesi. Başrolde ünlülerimizin havuza atlarken düştükleri komik haller ve bizim bu komik hale düşen insanlara gülüşümüz var. Üstelik ABD başta olmak üzere pek çok ülkede aynı formatta yayımlanıyor. Bayhan?ın Popstar?daki trajedisi bu yarışmada komediye dönüşüyor. Semiha Yankı, Ankara havası ile göbek ata ata 3 metreleik kuleye tırmanıyor (orada da oynuyor), sonra aynı dakikanın içinde vefat eden kardeşi için ağlamaya başlıyor. Vodvillere taş çıkartacak bir duygudan duyguya atlama performansı. Yine de muhafazakârlaşan medyamızda havuzdan çıkan ünlülere bir bornozu çok görerek vücut teşhiri yapılması ergen ve kökten laik çevreleri farklı nedenlerle sevindiriyordur bakın... Yarışmadaki tek iyi şey, Habertürk?ün kendisinden nasıl vazgeçtiğini hâlâ aklımın almadığı Rahşan Gülşan?ı dobra yorumları ile (?Verda mayon iğrenç, sen mi tasarladın?? gibi) jüride görmekti ki o da konuk jüriymiş. Bir sonraki yarışma formatı sıkıntısı olanlara Can Yücel?den ilham aldığım bir format önermek isterim. ?Ne kadar rezil olursak o kadar iyi? yarışması... Yarışacak ünlü bulmakta zorlanmayacağınızdan emin olabilirsiniz. BATMASIN BU DÜNYA Âkil adam ne işe yarar sorusunun cevabı, önceki gece Star?da yayımlanan Türkiye?nin müzik ödüllerindeydi. Ödül alan sanatçılar arasında bulunan Orhan Gencebay sahneye gelince Batsın Bu Dünya şarkısının girişindeki meşhur repliğini okumaya başladı. Ancak âkil adamlık unvanından sonra bu repliği biraz uzatmış, biraz da görevinin gereği içeriğini geliştirmişti. Hiç kimseyi övmeden, hiçbir kesimi kırmadan, kendi söylemiyle Orhan Baba hayranı milyonlarca insana barış sürecini öylesine güzel metaforlarla süsleyerek anlattı ki ?İşte budur!? dedirtti. Evet, âkil insanların görevi tam da bu. Elbette seçildikleri bölgelere gidip panellerde, anketlerde barışı anlatabilirler ancak asıl görevleri o barışı kendilerinin onayladığı, destek verdiği an başlamıştı zaten. Bu tür ortamlarda yapılan konuşmalar ise barış sürecinin geniş kitleler tarafından meşrulaşması ve kabul görmesi adına tahmin edersiniz ki bir panelden çok daha etkili. Hemen Orhan Baba?nın bu naif ve zengin içeriğinden sonra Kayahan?ın bayram değil seyran değilken Atatürk?ü güya anması tam bir işgüzarlıktı. İki sanatçı arasındaki farkı anlamamız adına güzel bir yarışmaydı.