Faziylet Sönmez´in Kaleminden
Yazıya geçmeyenler...
Unutulanlardı...
Yazgıdakilerdi, yazılanlar...
Taş olup, dayandıkların...
Sabır...
Kalbe, yer edenler ise...
Geçmemişlerin...
Aklından uçanlar-unutulmuş...
Kazınanlar-iz olmuştu...
Hikayen-hatıra...
Yazın-anı...
İsmin-belki birinin aklında kalacaklardandı...
Kim bilir....?
Kokun, gezindiğin yüreklere serptiğin...
Baharın, toprağı doyuran, yağmur eşliğindeki....
Hissedilen rayihasıydı...
Gidişin, bir yangından geriye kalandı...
Unuturdu, beşer...
Gelmiş-görmüş...
Katip olduğunu, sanmışlığında...
Bir kuldu, insan...
Yürek taşkınlıklarında...
Sele kapılırdı...
Sonra da...
Defteri dürülüp eline verilmişlerle...
Düşerdi yola...
Uğurlanırdı...
Yekünü, ALDANIŞTI...
HERKES GİBİ KANIŞTI...
SADECE, DÜNYAYA DOYAMAZDI...
oysa...
NE, DÜNYA İNSANA...
NE DE, İNSAN...
DÜNYADA KALIRDI...
