Göknur ORAL´ın Kaleminden

Havalar soğudu soğuyacak derken en sonunda kış, tüm görkemiyle kendini gösterdi. Ve her zaman olduğu gibi, soğuk günleri de beraberinde getirdi. 

Memleketimizin doğuşu! Hoş geldi elbette kış, ama hoş gidecek mi bilemiyoruz tabii ki.

Bu mevsim haliyle soğuk olacak, olmalı da! Akşamlar  ayaz, geceler eksi yirmilere varan dondurucu soğuk, düşleyebiliyorum gelecek günleri?

Fakat her kışın, nedense hüzün daha çok uğrar sol yanıma. Belki de her şehrin yağan karı, derin yaraları beraberinde getirdiği için böyleyim.

Bilmiyorum, bildiğim tek şey; Mevsimlerden en çetin olanı, asla toleransı olmayan ve soğuk havanın tüm çevreyi olanca gücüyle kapsadığı durumlarıyla, ne çok zorlukları da beraberinde getirdiği...

Öyle ya  sobalı evlerde yaşayanlar hala var. Bende onlardanım odunuyla, kömürüyle... Kimine göre eskilerde kaldı belki o günler, kaloriferiyle... Ama eskilerimiz bilirler; Kışı, sobayı... Nede olsa  unutulmaz  anılar bıraktı zihinlerde.

Ne diyeyim, her mevsimin  hikmetleri  var elbette!  İmkânlarımız ölçüsünde kışı geçiriyoruz.  Ya imkânı olmayanlar ne yapacak! Düşündükçe soğuktan değil üzüntüden titriyor bedenim.

Tabi birde kader yada ihmaller söz konusu...

Sobadan sızan gazdan ve kömür zehirlenmelerinden ölenleri  çok duymuşuzdur  ne yazık ki. ve  bunun yanında bir çok trafik  kazası. İnşallah bu yıl duymayalım böyle üzücü haberleri.

Demem o ki, her güzellik belki göründüğü kadar güzel değildir. Bu yüzden hep  çelişki içindeyim .Karı severim, hele ki kara eşlik eden aşkın melankolik yağışı..  ama  üşümeyi hiç sevmem.. bu yüzden de, kimsenin üşümesini de istemem.

Ancak elden ne gelir. Bizler sıcacık evlerimizde otururken, kim bilir kimler üşüyordur daha.

Yaşamın zorluklarıyla baş etmek zorunda olan birçok insan var ülkemizde. Yoksulluk bir yana  bir de soğuk havayla olan savaşımız ve vicdanımız.

Sızım sızım sızlanan vicdanlarımıza dilsiz sokak hayvanları tercüman oluyor.onları gördükçe kızarım kendime ´´ Ne insanlığa nede masum hayvanlara çare bulunamadı ´´ diye.

Kaç tanesine bakabiliriz ki! Ya da görüp yardım edebiliriz ki.

İşte hüzün misali kar yağdığı zaman, inceden düşüncelerime eklenir kaygı dolu bakışlarım. Öylece dalarım, esen sert rüzgârlarla gelen delice lapalara. Fırtınalar kaplıyor ruhumu ansızın. İçimden süzülüyor sözlerim..

Dua etmek gerek! Sokakta kalanlara ve yaşamaya çalışanlara...