Sus, sus..!

Duygularım dondu çözümlenemeyecek bir yerdeyim.

Ellerim üşüyor, ısıtmak için kimse çaba harcamıyor.

Bende bıraktım donsun ellerim.

Tıpkı duygularım gibi...

Anlatabilsem size neler gördüğümü kimse inanmaz hayal derdi. Bilselerdi hayal görmemek için dua ederlerdi... Siz ne kadar isterseniz isteyin acılar zaman aşımına uğramıyor maalesef...

Susmalar hiç bitmiyor.

Nereye kadar mühür vurulacak dillere nerede bitecek bu saçmalık.

Mutluluk istedik çok gördüler.

Bari huzurumuzu bırakın yüreklerimizde

Huzursuz edenler mahkum olsun çıkmazlara inşallah...!

Her gece kâbusa karışsın sevinçler.

Ki anlaşılabilsin kederler...

Bir insanı her hangi biri kırabilir, âmâ bir tek çok sevdiği acıtabilirmiş, çok acıttığında anladım.

İnsanların iyi niyetini kullanıp insani duygularını köreltenleri Allah güldürmesin kendileri gibileriyle karşılaştırıp cezalarını versin...

Ömrümün ustası olmak isterdim ben de mutluluğun, kalemimin mürekkebi olmasını görmek isterdim ben de,

Sevinçlerle çarpan kalbimin beyaz kâğıtlardaki yansımasını...

Ama İnandığım ne varsa bütün herşey yıkıldı bir anda...

Sevgim parçalandı yüreğimde ne gözlerim görüyor artık.

Ne kulaklarım işitiyor bu dünyada. Artık kaçıyorum herkesten. Yazık oldu yarınlarımıza.

Parçalanmış ümitlerim ile yaşıyorum.

O parçalanan ümitler bile,

Başkasının beklentileri, sevinçleri, hayalleri.

Siz onları bile hak edenlerin elinden aldınız...

Sevinçlerim de geçmişimde bana baka kaldı.

Size dair tüm duygularım tükendi.

Yarınlarımda siz olmayacaksınız!..

Çünkü hak eden birisi değilsiniz.

Bu ezik yüreğinizle taşıyamadınız insanlığınızı. Bende sizi yarınlarıma taşımayacağım.

Artık layık olduğunuz yer geçmişin en mutsuz karanlık yerleridir.

Harabeye dönmüş ruhum belki kelimeler hep dillerde saklı kalacak. Ama

O kadar derin ki açtığım yer sizin için.

Bugüne çıkamayacak kadar çok derin!..

Bana kabir hayatı yaşattığınız şu zamanda artık mahşeri günde beklerim sizi...

Sana bıraktım tüm olmasını istediğimi Allah'ım...