Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Nerden başlayacağımı bilmiyorum.
İnsanın içi ağırır mı hiç? Ağrıyor işte...
Bu sefer canımı o kadar derinden yaktınız ki unutamıyorum...
Ben o sözleri haketmemiştim. Bir insan bu kadar incitilebilirmiydi?
İnsan bu kadar rahat olabilirmiydi o sözleri söylerken.İçiniz rahat olsa da kalbiniz rahatmıydı o sözleri söylerken.Kalbime kızgın bir ok saplasaydınız o kadar canımı yakamazdınız...
Kıyamette hepinizden şikâyetçiyim!..Ve bağıra bağıra söylüyorum,hakkımın bir zerresini bile size helal etmiyorum!!!
Hiç bir zaman benim güzel yanımı sevgi dolu yanımı göremediniz.Yanılttınız beni bir o kadar da yaraladınız...
Canımı yakmaya bu denli acıtmaya kahretmeye hakkınız varmıydı?Ben düşünüyorum da bundan sonra canımı bu kadar yakabilen birilerine nasıl sevgi verebilirim nasıl adım atabilirim?
Biliyormusunuz en çok neye üzülüyorum.
Zorluğun içinde yoğurulsak da mutlu olmayı başarabildiğimiz yaşanan günlere. Onlar her şeyden masumdu bir su kadar berraktı.
Bir zamanlar can´dık şimdi ne değişti?
Ne oldu bize şimdi,taşa değmiş bir bıçak gibi köreldi insanlığımız.
Kırılmış bir insanın kalbinden çıkan beddua ve ah diye bir ses var ya işte o öldürmez süründürür unutmayın!
Kelimelere anlamını veren,uğruna yaşananlardır...Uyanış,anlayış,cesaret, gayret,yürek gibi...Birlik, beraberlik,bütünlük gibi...Böylesine derin kelimelerin gücünü tekrar tekrar gösteremeyenlere "LANET"gösterenlere ise "SELAM" olsun...
Ben kimsenin istediği gibi olmak zorunda değilim,çünkü ben olduğum gibi biriyim. Kişiliğim asla değişmez ama tavrım kişiye göre değişir!......
