Acının, yuva yaptığı boşluklarız her birimiz düşe kalka yüzsüz olduk? Bu son diyoruz kanamayacak o son hep yeni bir başlangıç işte? Eksilmeden çoğalmayı beceremedik nedense!?
İlk kazığı yediğimizde tebessüm ettik ya bir kere işte saygısızlık orada başladı. Her gün yeniden ölürken kim tebessüm edebilir ki?
İnsanları unutuyorum ama bana ne hissettirdiklerini unutamıyorum!
Hiç birinizi anlamıyorum artık.. Anlamakta istemiyorum zaten.. Aslında eskiden de pek anlamazdım ya kendi içinizdeki çelişkiler bile yalan çoğunuz yalanmış göstermelik yapılması apaçık ortada...
Zaman bıraksa ne olacak ben bırakmıyorum.
Benim ahlarım inletiyor yeri göğü. İnsanların, edepsiz olmasına şaşırmıyorum sadece edepsizlikleriyle övünecek kadar ne yaşadılar onu merak ediyorum.
İnsanlar kendisini bile anlatırken iki yüzlü pes doğrusu...
Siz sonsuza kadar benim en uzun ve en acı hikayem olarak kalacaksın?
Dokunduğum her mevsim yara? dokunduğum, her insan bir kesik, elimi attığım her dal kırık insan ne kadar direnir ne kadar çabalar ne kadar tutunur?
Bir okyanusun ortasına atılmışsanız ne kadar direnseniz de ne kadar iyi yüzseniz de boğulursunuz?
Zaman acıtıyor, zaman sarıyor sonra yine acıtıyor?
Eskiden insanlığa hürmet edilirdi, hatırın, hatıraların kıymeti bilinirdi? şimdi, herkes kirli boş içimdeki bütün değerler kırık inandığım şeyler anlamını bir bir yitirmekte...
Allah´ım ya bana olanları değiştirecek kuvvet ver ya da insanların bu iki yüzlülüğünü kaldıracak bir kalp? çaresizce önünü almaya çalışıyorum vurdum duymazlığın?
Gidip, gelmekten yoruldum kendime...
Vicdanı kör birine verilen makam, mevkinin gördük ki hayrı da olmuyor..
Ruhumun nasıl söküldüğünü bugün bile hissedebiliyorum?
Bir kelimeyle kırdığınız kalbi bin kelimeyle toplayamazsınız.
Hiç bir sözle yeryüzünü ayağınızın altından çektiler mi? benim çektiler..
Nefret, çok güçlü bir duygu sevgi ondan da güçlü? İkisinin arasında bir yerlerde kırıldık biz savrulduk hangi tarafına düştük bilmiyorum ama aynı yöne düşmediğimizi iyi biliyorum?
kopan fırtınaların ardından duruluyor sular,belki öncesine nazaran biraz daha yavaş yürümeye başlıyorum derin bir nefes alarak.Şimdi yüreğimde kırıldığım yerden daha da sağlamlaşarak yürümeye başladım....
Sevmek en kolay olandı, zor olan bunu çıkarsız paylaşabilmekti bu dünyada.
Ve Dünya bunu yapabilenler yorgun düştükçe kirlendi zaten...