Bir çuval unun 900 TL.’yi bulduğu günümüzde sürekli zamlanan ekmeği almakta zorlanan köylüler ‘Şeher ekmeği’ dedikleri ekmekten vaz geçip, havaların soğumasıyla birlikte yanmaya başlayan soba ve tandırlarında ekmeklerini pişirerek ihtiyaçlarını gidermeye başladılar.
Kırsalında el ele veren kadınların, yıllardır 2 veya 3 haftada bir buluşup imece usulü birbirlerine ekmek pişirerek, şehirlerdeki fırınlara ihtiyaç duymadan sofralarının ihtiyacını giderdikleri günleri hatırlayarak yeniden kolları sıvadıkları görülmekte.
Bölgede özellikle soğuk ve yoğun kar yağışının etkili olduğu köylerde, yazın tarla işlerinin yanı sıra kışı daha rahat geçirebilmek adına reçel gibi kışlık yiyecekleri yapmak için de bir araya gelen kadınlar, ekmeklerini de kendileri hazırlıyor.
Bölgemizin kırsal kesimindeki köylerde oturan kadınlar yazın tarlalarına ektikleri buğdayları köylerdeki değirmenlerde öğüterek kışın yapacakları yiyeceklerde kullanmak amacıyla un haline getiriyor.
Kent merkezlerindeki fırınlara ya da şehre gidip ekmek almak yerine kendi ekmeklerini bu unlardan yapmayı tercih eden kadınlar ekmek yapımı için 2 ya da 3 haftada bir ekmeği biten ailenin evinde buluşup imece usulü hamur yoğurarak birlikte ekmek yapıyorlar.
