ÇINAR...
Çocuklar oynuyorlar düşlerinin içinde
Rüzgarlara savurarak tazecik seslerini
Kadınlar eski zamanlardan kalma sesleriyle
Ve taş suretleriyle öylece duruyorlar yaşamın kıyısında
Kaç güz geçmiş yalnızlıklarının üzerinden
Bölüştürüyorlar yalnızlıklarını bozkırın ortasında
Ormanların fısıltısını gizinde taşıyan yaşlı çınara
Ay dolanıyor kadınların saçlarına ve
Parçalanıyor çınarın yapraklarında
Rüzgarlar incecik bir sızıyı taşıyor bilinmeyen bir zamana
Hülya Köksal
IŞIKLI ŞARKILAR İÇİNDE
Duru Su gibi akan bir gecede yıldızlar Işıklı şarkılar içinde
Sessizliğin ipekten dokunuşunun sığınağında kadınlar
-Açlık uykuya yatmaz ?
Derin kaygısız uykuların düşlerinde çocuklar
Hanımeli kokusunda ve kırılganlığında
Patlıyor karanfiller en güçlü yerlerinden
Öfke hınca hınç birikmiş damarlarda
Dizginsiz bir zamanın kucağında
Derken ay seriliyor sere serpe gecenin koynuna
Çoban ateşlerinin vitrinlerin ışıltısına karışıyor
Patikalarda caddelerde gecenin gezginleri
Güz yanığı yaz kavruğu
Gecenin sessizliğini karşılıyor
HÜLYA KÖKSAL
