IŞIĞINI BULAMAMIŞ DUVARA ASILI GAZ LAMBASI
Bir bildiği vardı, şu rüzgara tutulmuş gibi titreyen zenginin...
Ya da bilmedikleriyle karşılaşmıştı yoksul da...
Hâli ondan böyle, fırtınaya tutulmuş gemi misali yalpalıyordu...
Bunları kime, nasıl, ne için anlatırdı ki...
Söyleyemedi...
Yaprak titreyişlerindeki eli durmadan yazıyordu...
Anlamlı kelimeler kullanıp, henüz anlamını idrak edemeyen kendine, bi şeyler karalıyordu...
Sevmişti besbelli...
Şimdiye dek, ışığını bulamamış duvara asılı isli bir gaz lambası gibiydi...
Ama bu sarsıntı onu kendine getirerek, isli lambaya titrek alevi misafir etmişti.
Duvara asılı lamba artık aydınlatıyordu her yeri...
Işığını bulmuştu, eski zaman yadigarı sırça elbiseli...
Bu çağda çok ihtiyaç olmasa da ona...
Onun umurunda değildi, tavanda asılı lamba...
Her çağın değişmeyen ışığıydı alev, gönülleri tutuşturmakta üstüne yoktu...
"Sarı saçlarını deli gönlüme bağlamışım çözülmüyor Mihriban"
Faziylet Sönmez
BİR YERLERE SÜRÜKLENİRSİN?
Baş edemediklerin, bir yerlere sürükler seni...
Sen zannedersiniz ki aynı yerdeyim, kimse deviremez beni...
Oysa, kusursuz bir gidiş planı tasarladıysa zaman...
Planın en olmazsa olmaz parçası olmuşsundur, baş roldesin Bahar...
Geçip gitmeyi başardıysan eğer, yeniden yazmaya çalışırsın hikayeni...
Yeni bir h-alfaben olur, umurunda olmaz artık,
onun bunun bu dili çözmesi...
Tekrar kırık ruhunun üzerinde dikilerek,
Artık cümlelerindeki kelimeleri bile kendin bulursun.
Başkasının diliyle konuşmaları uğurlar, içsesini ağırlarsın dilinde...
Hayatının değiştiği gibi, değişir cisimler ve isimler...
Sen bile Bahar değil, Güz´sündür artık...
Ama ehil bir Güz,...
Bahar´a eyvallahı olmayan, bahar geçirmişliğinde...
Güz´ün envai renk ahenginde...
Deseni bol yüzünün, kıpırtısı olgun ama,
muzur kalbine uyumu eşliğinde çılgın kadınlar sınıfında yerini almışsındır...
Hoş geldin Bahar´dan bozma Güz...!
Faziylet Sönmez