ÖĞRENDİM
Hülya KÖKSAL
Artık şaşırmıyorum hiçbir şeye
Acı da hoş gelmiş sevinç de
Öğrendim hayatı karşıtlarıyla çelişkileriyle kucaklamayı
Her şeyin bende başlayıp bende bittiğini
Güneş aynı güneş bulut aynı bulut
Öğrendim algılarımı ve anlamlarımı değiştirmeyi seçmeyi
Küçük bir gülüşten kahkalara yolculuk etmeyi
Acının içinden geçmeyi onu yontmayı
Güzel olanın yürekte olduğunu
Elleri gözleri okumayı
Anın yaşamın kendisi olduğunu
Açan akasyalarla şenlenmeyi
Kanat seslerinden dağ rüzgarlarını devşirmeyi?
Korkmuyorum batmaktan güneş gibi
Her yeni günde yeniden doğuşun serüveni var çünkü?
MAVİLER
Gece çatladı ellerimde
Sızarken tüm sızıların üstüne görkemli kızıl
Yatağından taşan umulmadık sevinçlerle
Sağdım bütün acıları
Biriktikçe derinleşen yalçınlaşan sözlerim aktı içimden dışıma
Sesin sesimle örtüştüğünde
Gülüşümün kıyısında dinlerdirmek için seni
Gelincikler kondurdum dudaklarıma
Mavilerin birbirini kucakladığı ufkumda
Hem bütünüz hem aykırıyız seninle?
BİR MUTLULUK VAADİSİN
Ezgisini senden alan bir yaşamı yazdım
Olana olmayana
Dizeleri sana ayarlı bir şiirin en görkemli yerinde durdum ve baktım
Olana olmayana
Sen ki
Anlamların anlamsızlıkların içinde
Ağlamaların gülmelerin nedenli nedensiz
Bir mutluluk vaadisin
Bütün umutlar seni andırır
Gülüşümü güneşine yatırdım
Sesin sesime uyanda
Sözün en ince yerinde
Gelincik hüznüne yazgılı bir sevda
Dönüşüverdi kardelen direncine
Günler sığmazken günlere
Açılıverdi mavi bir sevinç yüreğimde
Birikir şimdi yüreğimin sarnıcında sevincin sevincimle?
Hülya KÖKSAL
