ÖĞRENDİM

Hülya KÖKSAL

Artık şaşırmıyorum hiçbir şeye

Acı da hoş gelmiş sevinç de

Öğrendim hayatı karşıtlarıyla çelişkileriyle kucaklamayı

Her şeyin bende başlayıp bende bittiğini

Güneş aynı güneş bulut aynı bulut

Öğrendim algılarımı ve anlamlarımı değiştirmeyi seçmeyi

Küçük bir gülüşten kahkalara yolculuk etmeyi

Acının içinden geçmeyi onu yontmayı

Güzel olanın yürekte olduğunu

Elleri gözleri okumayı

Anın yaşamın kendisi olduğunu

Açan akasyalarla şenlenmeyi

Kanat seslerinden dağ rüzgarlarını devşirmeyi?

Korkmuyorum batmaktan güneş gibi

Her yeni günde yeniden doğuşun serüveni var çünkü?

MAVİLER

Gece çatladı ellerimde

Sızarken tüm sızıların üstüne görkemli kızıl

Yatağından taşan umulmadık sevinçlerle

Sağdım bütün acıları

Biriktikçe derinleşen yalçınlaşan sözlerim aktı içimden dışıma

Sesin sesimle örtüştüğünde

Gülüşümün kıyısında dinlerdirmek için seni

Gelincikler kondurdum dudaklarıma

Mavilerin birbirini kucakladığı ufkumda

Hem bütünüz hem aykırıyız seninle?

BİR MUTLULUK VAADİSİN

Ezgisini senden alan bir yaşamı yazdım

Olana olmayana

Dizeleri sana ayarlı bir şiirin en görkemli yerinde durdum ve baktım

Olana olmayana

Sen ki

Anlamların anlamsızlıkların içinde

Ağlamaların gülmelerin nedenli nedensiz

Bir mutluluk vaadisin

Bütün umutlar seni andırır

Gülüşümü güneşine yatırdım

Sesin sesime uyanda

Sözün en ince yerinde

Gelincik hüznüne yazgılı bir sevda

Dönüşüverdi kardelen direncine

Günler sığmazken günlere

Açılıverdi mavi bir sevinç yüreğimde

Birikir şimdi yüreğimin sarnıcında sevincin sevincimle?

Hülya KÖKSAL