KADIN CANDAŞTIR?
I
Ağzında acımtırak sözcüklerle
Simsiyah gülüyor kadın
Suskuları yüreğinin gözlerinde göllenmiş
Tutkuları yarım umutları yaralı
Nesneler kadar değeri yok ömrünün
Her ömrün biricikliğine karşın

II
Asi bir suydu kadın 
Okyanus düşleri kurardı

Duru rüzgârsız bir gökyüzüydü
Acılarından bilgelik akardı

Yanık bir türküydü
Sevdalara yazgılı

Dönüşü olmayan ışıksız yollarda
Dirimin izini sürerdi

Zaman dilsiz mekan sağır
Öğütürken insan insanı
Umudu emzirirdi

III
Turnalara türküler yakan kadın
Yaşadıklarının ve yaşayamadıklarının bileşkesini
Zamanın süzgecinden geçirerek
Yıkılmaz umudunun burçlarına düşlerini dikti
Uzun inciten yalnızlıklar boyunca
Karanlığına yıldızlar biçti
Dolgun bir gülümsemeyle günü karşıladı her sabah
Ömrünün içinde ve dışında uzun yolculuklara çıktı
Kolay basit sözcüklerle kekeme konuşan ve
Her şeyi bilen her şeyi kolayca unutan kalabalıklara inat
Yeni sözcüklerle yeni tümceler kurdu zamanı aşan
Sesinin rengi gökyüzü tonu deniz
İmgelerinin engininde buğulu bir sabahta
Kızıl bir ata binerek güneşin ülkesine gitti

IV
Suskunun ustası kadın
Çağların demlediği korkularını silkeledi
Yarım kalmış bir yaşamı soyunup
Soyunup ilkel güzelliğini
En güzel türkülerini söyledi

HÜLYA KÖKSAL

DEMLENİR YAVAŞÇA CANININ EVİNDE

Özlemin arttıkça derinleşiyor yalnızlık

Yüreğinin gözyaşlarını taşırıyor ağır hüzün

Ayaz yemiş tomurcukları umudunun kimsesizliğin ikliminde

Azgın sularında kederin bir seçe çırpındıkça batıyor

Alıcı kuşlarını besliyor gece

Günün teninden devşirdiğin ateş küllendi

Hiçliğin doruk noktasında yaman uçurumları var gözlerinin

Bir intihar olasılığı ? biraz varsayımsal biraz kuramsal-

Demlenir yavaşça canının evinde?

HÜLYA KÖKSAL

ONARILACAKTIR HAYAT

Hesaplı kurmaca ilişkilerin ustasısınız
Cambaz kurnaz oyuncuları
Kapalı pencereleriniz dünyaya
Kendi canınız yanmadığı sürece mutlusunuz

Ters yüz edip zamanı
Ayarlarsınız mekanı rantlaştırıp kendinize
Ölümü büyük harflerle yazarsınız hep
Sözcüklerin belini kırar kan damlatırsınız kalemden
Haramilerisiniz tarihin timsah gözyaşlarınızla

Kirli vicdanlarınızda temiz midir uykularınız
Maskeli yüzleriniz aynalarda bile
Yanlış tartar adaletiniz
Takılır örümcek ağlarına yasalarınızın ezilenler
-O ezilenler ki kulluğun boyun eğişinde
Kimin adaletidir parmağı kesen sormazlar-
-O ezilenler ki ezildikçe korkak korktukça şükürde-
-O ezilenler ki birleştikçe büyüyen güçlerini bilmezler-

Gidişinizle onarılacaktır hayat

HÜLYA KÖKSAL