YENİDEN DOKUYALIM YAŞAMI
Telleri sinirleri geren hava
Kar üstünde titreyen yoksulluk
Kar altında uyanmak üzere kardelen
Kederle karışık sevincimin atlasında
Rüyam mısın düşüm müsün
İçimden bir şeyler akmakta sana
Neredeysen bil ki
Oradadır yüreğim
Sancılı umudum çatladı
Can suyunu verdim sevdamla
Nice fırtınanın ardından
Gökkuşağına konuşlandım
Terim toprağa karışırken
Karışsın tenine
Acın acım
Nefesin nefesim olsun
Uyandırsın dudaklarım
Alnındaki ölü zamanı
Aynı yüreğiz biz
Karın yoksulluğun kardelenin dilini biliriz
Haydi gel
Dokunalım hayata
Yeniden dokuyalım yaşamı
FELEĞİN ÇEMBERİ KIRILIR
Güneşli bir yürek değiştirir gökyüzünü
Bitirir dünü yeni serüvenler doğurur
Yontar herkesliğini istediğince şekil verip benine
Hiç kimsenin olmayan bir yeryüzüdür gözleri
Sınırsız alabildiğine geniş
Değişir zaman değişir insan
Mevsimler değişir değişir ağaç
Merhabalar olgunlaşır hoşçakallar olasılıksız
Ekmeği bol günlerde dinlenir emek
Dar odaları genişletir seviler
Parklar alanlar gülüşlerle süslenir
Herkes herkese gider
Herkes kendine gelir
Can sıkıntısı boşluktan
Yalan silinir dağarcığımızdan
Savaşları insanın yalnız kendisiyle
Feleğin çemberi kırılır
Yürürüz kendi yolumuzda
HÜLYA KÖKSAL
DAĞILMALAR
Sevgilerden bir evren
Aşıklardan yolcular resmettim
Sabah serinliğinde kanatların ezgisiyle
Isınırken yaşam
Tarih kadar eski
An kadar kısa
Düşümün duvarına astım
Köklenmiş yanılgıların karmaşasında
Yerleşik korkular
Göçebe umutlar buldum
Bilincimi okurken
Bir senin sesinle örtüştü sesim
Bir de çağlayanlarınkiyle
Ses de harcanırken insanlar gibi
Merakım devingen
Keşfedilmeyi bekliyor kendim
Daldıkça içimin sularına
Şaşkın gülümsememde yeni bir tat
Düşündüm
Sensiz yerinden kırıldı bu yürek
Dağılmalar bu yüzden
Özlemin eskimemesi çağlar boyunca
HÜLYA KÖKSAL
SANA SEVDAMLA GELDİM
Yatağına sığmayan nehirler gibiydin
Hiç eskimeyen eksilmeyen gülüşünle
Gürül gürül akardın hayatın içinde
Umudun köküydü yaşama tutunmanın
İnce bir yürektin
Kalın sözcükleri yontardın şiirinle
Kara günlerin kara sevdaların
Güncesini tutardın yıkılmaz kaleminle
Ak sayfalarda temize çekerdin canından akıttığın mürekkeple
Kanlı ve ezbere tarihi
Türkülerin biçimlendirir dize getirirdi hoyrat sesi
Ellerin kimsesizliklerde gündüze yoldaştı
Gözlerin korkularda geceye ışık
Hayat mı insan mı yordu seni
İzin vermedikçe eğilmez baş
Bak mavi yeşil kızıl ben sensiziz şimdi
Kuruttuğun bataklıklarda açan çiçekler ki
En büyük armağanındır yaşama
Sana sundular kokularını
Kokla açılsın yüreğin
Kitaplarının tozlanmışsa da sayfaları
İçine girdiğinde aydınlatır evrenini
Sana sevdamla geldim
Tutuşturalım kendimizde hayatı
HÜLYA KÖKSAL