SEVDANIN TOPRAĞINDA

Hülya KÖKSAL

Hüznün suları çekildi gurbetimden

Kızıl bir gökyüzü yansıyor dudaklarından

Cana can katan gülüşünden süzülüp

Yüreğime damlayan sabahın turfandasında sevinç

Baharın tohumlarıyla savruluyor ölümün uçurumlarına

Saçlarının ıhlamur kokulu rüzgarıyla

İki beyaz güvercin gibi ellerin gelip konuyor ellerime

Yaşam en güzel sesiyle en güzel şarkısını söylüyor sesinde

Sesin dağlarla denizlerle sesimle dost

Ezber bozan mutluluklar derledim gözlerinin şafağından

Sevdanın toprağında iki güzel karanfiliz

Sürgün olsun şimdi sevgisizlik yurdumun toprağından?

YAŞAM ÖLÜMDEN DAHA GÜÇLÜDÜR

Hülya KÖKSAL

Toprakta köklerimiz

Toprak ki yurdumuz

Topraktır rahmi geleceğimizin

Gökyüzünde kanatlarımız

Gökyüzü ki soluğumuz

Gökyüzüdür sarıp sarmalayanımız

Suda özgürlüğümüz

Su ki asiliğimiz duruluğumuz

Sudur sevdamızı yazdığımız

Toprağa

Gökyüzüne

Suya

Sınırlar çizdiğimizden beri

Düşmanıyız

Canın cananın yabanın

Ve ilk katili yarattığımızdan bu yana

Şaşırmıştır ölüm biyolojik saatini

Akar suyun

Toprağın

Gökyüzünün

Dağların

Denizlerin

Yabanın

Umudun

Düşün

Düşüncenin

Baharın

Katilleri çoğalmakta

Korkunun zindanlarında biz sesimizi yitirdikçe

Ölüm fermanlarımızı yazmaktalar

Sırça köşklerinde saraylarında

Elimizi çabuk tutup el ele vermezsek

Kanımızda boğacaklar bizi

Faili meçhul ölümlerin pazarında

Ayan beyan ölümlerin alanlarında

Şaşırmışsa da ölüm biyolojik saatini

Yaşam şaşırmaz menzilini

Duvarlarda filizlenen gelincikler gösterir bize

Yaşamın ölümden daha güçlü olduğunu

O AŞK Kİ

Umudun kuşlarıdır güvercinler

Serçeler direncin

Bir güvercin kanatlansa beyaz gülüşüyle

Gelip konsa korsan kederimin üstüne

Bir serçe narin dokunuşuyla

Tam kırılmış yerine yüreğimin

Gelincik dokulu hüznümü alıp götürseler

Bıraksalar yalnızlığın dipsiz kuyusuyla denizlerin en ulaşılmaz yerine

Çıkamasınlar bir daha gün yüzüne

Karanlık bulaşıcı

Bulaşmadan gözlerime

Sevginin aydınlığı ışısa

Bir devrimin utkusuyla

Ellerim yaşamın ezgisiyle dokusa özge günleri

Sesimin şafağından özgün bir aşk doğarken

O aşk ki özen gösterdikçe büyüsün

Sarıp sarmalasın gönlü kırık dünyayı

Ve yakıp kül etsin tarihin barut kokulu sayfalarını

O aşk ki

Coşkusunda dağ suları

Uçurumunda ölümün göz kırpışları

O aşk ki sarplaştıkça yolu

Değiştiren dönüştüren geliştiren

Emeğin görkemiyle yaşam bulan

O aşk ki seni senden alan

Seni ben yapan

Sonra biz kılan

Aşkla soluk alsın yaşam her zaman

HÜLYA KÖKSAL