SEVDANIN TOPRAĞINDA
Hülya KÖKSAL
Hüznün suları çekildi gurbetimden
Kızıl bir gökyüzü yansıyor dudaklarından
Cana can katan gülüşünden süzülüp
Yüreğime damlayan sabahın turfandasında sevinç
Baharın tohumlarıyla savruluyor ölümün uçurumlarına
Saçlarının ıhlamur kokulu rüzgarıyla
İki beyaz güvercin gibi ellerin gelip konuyor ellerime
Yaşam en güzel sesiyle en güzel şarkısını söylüyor sesinde
Sesin dağlarla denizlerle sesimle dost
Ezber bozan mutluluklar derledim gözlerinin şafağından
Sevdanın toprağında iki güzel karanfiliz
Sürgün olsun şimdi sevgisizlik yurdumun toprağından?
YAŞAM ÖLÜMDEN DAHA GÜÇLÜDÜR
Hülya KÖKSAL
Toprakta köklerimiz
Toprak ki yurdumuz
Topraktır rahmi geleceğimizin
Gökyüzünde kanatlarımız
Gökyüzü ki soluğumuz
Gökyüzüdür sarıp sarmalayanımız
Suda özgürlüğümüz
Su ki asiliğimiz duruluğumuz
Sudur sevdamızı yazdığımız
Toprağa
Gökyüzüne
Suya
Sınırlar çizdiğimizden beri
Düşmanıyız
Canın cananın yabanın
Ve ilk katili yarattığımızdan bu yana
Şaşırmıştır ölüm biyolojik saatini
Akar suyun
Toprağın
Gökyüzünün
Dağların
Denizlerin
Yabanın
Umudun
Düşün
Düşüncenin
Baharın
Katilleri çoğalmakta
Korkunun zindanlarında biz sesimizi yitirdikçe
Ölüm fermanlarımızı yazmaktalar
Sırça köşklerinde saraylarında
Elimizi çabuk tutup el ele vermezsek
Kanımızda boğacaklar bizi
Faili meçhul ölümlerin pazarında
Ayan beyan ölümlerin alanlarında
Şaşırmışsa da ölüm biyolojik saatini
Yaşam şaşırmaz menzilini
Duvarlarda filizlenen gelincikler gösterir bize
Yaşamın ölümden daha güçlü olduğunu
O AŞK Kİ
Umudun kuşlarıdır güvercinler
Serçeler direncin
Bir güvercin kanatlansa beyaz gülüşüyle
Gelip konsa korsan kederimin üstüne
Bir serçe narin dokunuşuyla
Tam kırılmış yerine yüreğimin
Gelincik dokulu hüznümü alıp götürseler
Bıraksalar yalnızlığın dipsiz kuyusuyla denizlerin en ulaşılmaz yerine
Çıkamasınlar bir daha gün yüzüne
Karanlık bulaşıcı
Bulaşmadan gözlerime
Sevginin aydınlığı ışısa
Bir devrimin utkusuyla
Ellerim yaşamın ezgisiyle dokusa özge günleri
Sesimin şafağından özgün bir aşk doğarken
O aşk ki özen gösterdikçe büyüsün
Sarıp sarmalasın gönlü kırık dünyayı
Ve yakıp kül etsin tarihin barut kokulu sayfalarını
O aşk ki
Coşkusunda dağ suları
Uçurumunda ölümün göz kırpışları
O aşk ki sarplaştıkça yolu
Değiştiren dönüştüren geliştiren
Emeğin görkemiyle yaşam bulan
O aşk ki seni senden alan
Seni ben yapan
Sonra biz kılan
Aşkla soluk alsın yaşam her zaman
HÜLYA KÖKSAL