Çocuklar ellerinde misketler, çocuklar omuzlarında boya sandığı ve çocuklar içinde ders kitapları naylon çantalarıyla birlik de “Parlamassa para yok abi, boyiim abi cila gibi yapiim”, çocuklar ellerinde su bidonları ava sar ava buzi abeyiiii ava buzi abeyiiii…
Ve bir dünya sac sakal uzamış insanları güzelleştiriyordu berber rumet birlik…
Sinema her pazartesi günü aileyeydi. Her ailenin gittiği bir eğlenceydi. Mahalledeki kadınlar toplanır sinemanın yolunu tutarlardı kamyonlar Doğubayazıt’tan göç yollarına koyulduğunda yol kenarlarındaki telefon direkleri hep dikkatimi çekmiş “Bu ne baba?” demiştim. “O direkler gurbeti yakınlaştırır, özlediklerinin sesini sana getirir” demişti. Sonraları direkler bir bir yok olup gittiler ve artık gurbeti de özlediklerimizin sesini de vermiyor baba oysa sesin benim canımda ve ağlıyorum ay henüz yeni doğmuşken baba…
Şimdi gurbet olmasın diye yüreğini koymuş bazid, in orta yerine bir yanına ahmedi haniyi almış diğer yanına ağrı dağını almış ve gurbeti uzun bir türkü gibi evinde misafir etmiş her gurbet yaşayan bazitlinin yüreğine bir dengbej misali koyu vermiş dogubayazıt, ı iyiki varsın Muhlis lortoğlu
Bitmez tükenmez bir sevdaydı. Her pazartesi günü âşıklara tepeden bakan
Ağrı dağının eteğindeki Doğubayazıt
Yüreğimizin en güzel notasıydı kirlenmeden yüreğimizin tam ortasına oturan
Rıfkı söyler, hakan akbaş. İbrahim rojhılat, baran baycan, Mustafa adıtatar, Keremi kor, seyadi şema ve binlercesi iyiki hep doğru notaların içinde kaldınız.
Kaçağın en hasını satardı yavuz şahin’in Büyük pasaj’ı. Dillere destandı pasajdaki Çin malı fincanlar, yemek takımları ve elektronik malzemeler…
Alırdık alırdık da bir türlü bitmezdi kaçağa olan sevdamız.
Köylüler sabah beşte şehre inerlerdi. Şehirdeki esnaf köylünün ihtiyacını karşılar köylü alacağını alır, makine yola koyulurdu tıngır mıngır, toz duman içinde…
Hem şoför mehli mehde beş lira ucuz pehh Mahmut amca gel keyfim gel.
Teke reke meye dıcın dın
Erkenden kalkmak ve erkenden yatmak herhalde en çok Doğubayazıt, ta geçerli olmalı. Bahçe Duvarlarının üç veya dört metreyi bulduğu büyük bahçelerde Doğubayazıt,a has şeyler olmalı.
Hamam her Çarşamba kadınlara öbür günlerde erkeklere aitti halen anlamış değilim. Her halde hamamcı deyar amcanın ticari işletme zihniyeti olmalı.
Doğubayazıt da en çok geçerli olay misafir gelmişse onun muhakkak karnı açtır ve hemen yemek yemesi lazımdır aç değilim desen inanmazlar olur mu kurban ye utanma ha…
Biz her gün yiyiyoruz sen ye utanma kurban utanma ha derler…
Yapacak bir şey yoktur kendini bırakacaksın abdigor köfteye. Şileye, sele keleye, gulike…
Hayatımın en doğru karesi Doğubayazıt…