ŞEHRİBAN TEKCE´NİN KALEMİNDEN
Merhaba değerli okurlarım...
Kimi zaman Hasreti bitiremeden ömrümüze çileler ekleriz.. Kimi zaman anneye özlem duyarken ,sılayı yüreğimizde var ederiz . O kadar çok olmuştur ki özlemlerimiz tükettiklerimiz. Biraz ucundan tutup renkli bir kalemle çizdiklerimiz , ve kıyamadığımız yavrularımız. Hepsi hasret değil mi?
Sevgiye hasret duyarız hepsinin temelinde hiç bir zaman gösteremediğimiz sevgilerimiz yok mudur. Doyasıya yaşayamadığımız. Küçük bir çocuğun savunmasız kalışı gibi ,sevgi hep yanıbaşımızda olmasına rağmen, HASRET dediğimiz kelimelere ne çok takılırız. Oysa ki kelimeler zaman zaman hasreti bitirir içimizde.
Gurbetteki annenin özlemi karışır köyünün toprak kokularına aslında hasret burnunun direği sızladığında adı hiç önemli değildir. Hasret der geçeriz çünkü onun en güzel şekli kavuşmaktır. Kavuşmak evladın kokusu, yarin gözleri ve vatanının , köyünün özlemi olarak dizelere dökülür.
Ve zaman gelir vurur seni en hassas noktandan. Karşı koyamazsın ve hasrete bir çelmede sen takar ardına bakmadan gidersin işte...Ne hasret seni bitirir, ne de sen hasreti..
Haydi Güle güle....
26.10.2016 ŞEHRİBAN TEKCE
