Tarım ve hayvancılığın yaygın olduğu bölgelerde at yardımıyla sürdürülen işlerin teknolojik aletlerle yapılmaya başlanmasıyla, bir dönemin gözde mesleklerinden "hamutçuluk" eski cazibesini kaybetti.

Doğu Anadolu Bölgesi'nde tarım ve hayvancılığın yapıldığı illerde bir zamanlar yaygın kullanılan hamut, artık alıcısını tozlu raflarda bekliyor.

Mesleğin son ustalarından biri olarak unutulmaya yüz tutan baba mesleği hamut işini baba yadigarı iş yerinde ayakta tutmaya çalışan  Ayhan Karakol,  yaptığı açıklamada, kentte hamut ustasının sayısının bir zamanlar neredeyse yüzleri bulduğunu fakat şimdi bir elin parmaklarını bile geçmediğini söyledi.

- "El emeği göz nuru ürünler artık fabrikadan geliyor"

Ortaokulu bitirip babasının yanında çırak olarak işe başladığını ifade eden Karakol, "Eskisi gibi malzeme bulamıyoruz, çırak yok, gençler okuyor. Her geçen gün unutulan bir meslek olduğu için iş oranı azalıyor. Kimse bu işi yapmak istemiyor. Bunun ham maddesi ağacı, keçesini yapan ustalar kalmadı, hamut yapacak usta şehirde bir kaç tane var, bizden sonra da yapacak kimse yok. Atlara yaptığımız hamutların hepsi el emeği göz nuruydu ama şimdi hepsi fabrikadan geliyor."

Karakol, 1975'den bu yana mesleğini icra ettiğini belirterek eskiden işlerin büyük bölümünün atlar aracılığıyla görüldüğünü hatırlattı.

- "Eskiden müşteriler almak için sıraya girerdi"

Artık atların yerini iş makinelerinin aldığına işaret eden Karakol, şunları kaydetti:

"Kar yağınca kızağa koşulurdu, kar olmadığı zaman at arabasına koşulurdu, tarla zamanı tırmık ve makineye koşulurdu, ulaşım için binerlerdi. Yani 4 mevsim, 12 ay at iş görürdü. Şimdi burada oturmuş yarın ne yapacağımızı düşünüyoruz. Eskiden en yoğun dönemlerimiz hasat olduğu dönemlerdi. O zaman hamut yetiştiremezdik. Babamla beraber günde 10 tane hamut çıkarırdık. Hamut almak için müşteri sıraya girerdi. Biz ölünce korkarım bu meslek de ölür."

Karakol, eskiden bir günde sattıkları hamutlara şimdilerde ise 6 ayda bir müşteri bulduklarını söyledi.(aa)