Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Uyumak istiyorum Anne!...
Hatta hiç uyanmamak üzere uyumak istiyorum, yoruldum beni anlamayanlardan, yoruldum sahte yüzlerden ikili oyunlardan, yoruldum uyumak istiyorum...
Burada hiç birşey bıraktığın gibi değil Annem. Menfaat uğruna tüm değerler ayaklar altında, Saygı sevgi hak getire, nankörlük, vefasızlık, emanete ihanet almış başını gidiyor. Annem iyiki de görmediniz bu yaşananları yaşarken ölmek var birde bu dünyada maalesef Annem!..
Bir evlat olarak,
Sana ve babama çok teşekkür ediyorum... Bana sevgiyi, saygıyı değeri, güçlükler karşısında yenilmeyen, sabırlı ve dayanıklı olmayı öğrettiğiniz ve yetiştirdiğiniz için.
Annem bu sana yazdığım yirmi dokuzuncu mektubum ve Allah izin verirde daha başka mektuplar yazarmıyım bilemem ama yaşadığım sürece sana ve babama yazmaya devam edeceğim.
Eğer bir gün yazamazsam bilin ki sizin yanınıza gelmek için yolculuğa hazırlanıyorum demektir. Ve gideceğim en son durakta beni seven iki bekleyenimin olması beni çok mutlu ediyor. Çünkü şu an sizlere hasretim orda tüm hasretliğim sona erecek.
Duyuyormusun sesimi bilmiyorum ama ben ağlıyorum Anne!. Aç değilim, canım da acımıyor, sadece göğsümün taa şurasında bir sızı var, hasretinden Annem...
Canımın canı, ruhumun ilacı, hayallerim, hasretim, özlemim, yalnızlığım, Annem?
Yüreğimi büyütüp koskocaman yapan, gücüme güç katan, umudum ve hâla sol yanımda sızlayan yaram Annem...
Bu yazımı bugün aramızdan ayrılışının yirmi dokuzuncu yılı olan canım anneme, onun aziz hatırasına; her anne gibi onun da yüce olan ruhuna ve tüm annelere ithaf ediyorum gözyaşlarımla...
MEKANIN CENNET OLSUN NURLARDA UYU ANNECİĞİM...