Bazı insanlar sadece bir isim değildir. Onlar bir sese, bir duruşa, bir hatıraya dönüşür. Nezir Çelik… O sadece bir gazeteci değildi; o bu kentin sesi, vicdanı, hafızasıydı. Onun kaleminden dökülen her kelime, Doğubayazıt’ın sokaklarında yankılanırdı. Bir sorun varsa dile getiren, bir sevinç varsa yayan, bir haksızlık varsa ilk karşı çıkan oydu.

Şimdi sustu o kalem. Ama ardından kalan sessizlik, çığlık gibi yankılanıyor her birimizde…

Nezir Çelik’in ani gidişiyle birlikte sadece bir baba, bir dost, bir meslek büyüğü kaybedilmedi. Aynı zamanda bu şehrin en güçlü aynalarından biri kırıldı. Onun bakışıyla şekillenen haberler artık geçmişin birer emaneti. Ama biz bu emaneti yere düşürmeyeceğiz.

Her Salı, Nezir Çelik’in anısına…
Her Salı, onun gülüşünü hatırlayıp, o kararlı duruşunu gözümüzün önüne getirerek…
Her Salı, sosyal medya hesaplarımızda onun bir fotoğrafını paylaşarak ve dualarımızla anarak bu büyük insanı yaşatacağız.

Onu tanıyan herkesin gözleri doluyor artık…
Sokakta bir esnaf, “Allah rahmet eylesin” derken sesi titriyor…
Bir okur, onun yazısını sakladığı kupürleri gösterirken ağlıyor…
Bizlerse, her sabah gazetemizin kapısını açarken, eksik bir nefes gibi hissediyoruz onun yokluğunu…

Nezir Çelik’in ardından… Sadece bir insan değil, bir çağ kapandı sanki.
Ama onun adını, izini, emanetini unutturmayacağız.
Çünkü Nezir Çelik bu gazetenin sadece kurucusu değil, ruhuydu. Ve o ruh burada, bizimle yaşamaya devam edecek.

Her Salı… Onun için… Sessizce ama yüreğimizin en derininden…

— Dengi Çelik
Gazeteci, kızı, yol arkadaşı.