Bugün, gözlemlerim dahilinde bağımsız bir konu ile farklı bir kara mizah yapmak istedim.
Mesleğimiz gereği zaman içerisinde insan sarrafı oluyoruz ister istemez.
Şahsi algınız, tarafsızlığı her ne kadar ilke edinse de bu meslekte belki de en önemli meziyet tanım ve tanımlama kabiliyeti ile gazetecinin eline kalemi almasıdır.
Bazı insanların egosu tavan, kişiliği yerle yeksan kendisi var haysiyeti varmı yokmu tartışılır bir ahval.
Vesselamı kelam nereden baksan hoşgörüyü hak etmeyen zararlı tipler göz doldurur, gönüle bıkkınlık verir misali her yerde mevcuttur.
Farkındasınızdır lakin müdahale edemezsiniz zira somut bir delil yoktur.
Bu insan türü, her şeyi bilir amma velâkin hiç bir şeyi bilmediğini bilme kabiliyetinden yoksundur.
Ezkaza bir de bir yerlerde yetki verilmişse yandı gülüm keten helva, çalışanlarına geçmiş ola.
Ve zalimliği disiplinle karıştırmaları en belirgin özellikleridir. Sebep sonuca varmak gibi bir gayeleri yoktur, prensip maskesinin arkasına sığınma acizliğini gösterirler daima.
Karar alma mekanizmaları yoktur zira bilgisizliği buna izin vermez. Parlak bir fikri kendilerine mal etmekle basiretsizliklerini gizlerler.
Demem o ki, bu şekil insanlardan uzak durun.