Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
Kızgınım, kızgınım ve yorgunum?
Kızgınım kendime, hayata, insanlara?
Kendime kırgınım çünkü yaşadıklarımdan hiç bir zaman ders almıyorum. Mantığımı hiç bir durumda ortaya koymuyorum.
Sadece hislerimle hareket ediyorum ve kalbimin istekleri doğrultusunda yaşıyorum?
Başkalarına basit gelen davranışları ben kendi içimde yaşıyorum boş veremiyorum, canın cehenneme diyemiyorum. Gördüğüm yanlışlara karışmadan duramıyorum..
Hayata Kızgın ve Kırgınım çünkü
Mücadele ediyorum savaşıyorum, emek veriyorum bütün kötülüklere inat ayakta kalmaya çalışıyorum ama hiç ummadığım anda, hiç ummadığım şeyler sunuyor hayat önüme, hazmedemiyorum...
Çocukluğumuz da anlatılan masalların, dinlediğimiz öğütlerin, okulda öğrendiklerimizin işe yaramamasını, anlatılan ile yaşanılan arasında ki fark´ı aslında her zaman iyilerin kazanamadığı gerçeğini bir ayıpmışçasına bizden saklamasını ve hiç ummadığımız anda yüzümüze vurmasını kaldıramıyorum..
İnsanlara kızgın ve kırgınım.
Çünkü elindekilerin değerini Bilmiyorlar.
Geçmişe üzülmekten yarını dert etmekten bu günü, An´ı Yaşamayı Kaçırıyorlar. .Dostluğun, arkadaşlığın, sevginin, komşuluğun, kısacası tüm insani duyguların körelmesine, yok olmasına, zamanın anlamsızca, boş şeylerle geçmesine, riyakarlığın, dedikodunun, aldatmanın, çıkar ilişkilerinin tavan yapmasını sessizce izlemelerini ve hiç birşey yapmamalarını, bana dokunmayan Yılan bin yaşasın! eda´sı ile hayata bakmalarını anlayamıyorum...
Yorgunum tüm yaşadıklarımdan, Yaşananlardan ve bana yaşatılanlardan...
Ben hep, Kalemin konuştuğu kadarını yazdım Ötesini ALLAH´a bıraktım...
Çünkü!
Biz yediğimiz kazıklardan edinilen tecrübelerin sonucu öğrendik kimin kaç para ettiğini...
