Olanla yetinmeyi, beklemeyi bilirdik biz eskiden.
Bütün parklar, bahçeler oyun alanımızdı biz çocukken.
Akşam yemeğinden önce evde olmak adettendi eskiden.
Aşklar, kutsal duygular henüz bu kadar hızlı yitip gitmezdi.
Günlük tutardık biz eskiden...
Hatıra defterleri özenle yazılır, elden ele gezerdi.
Duygular bu kadar körelmemişti, heyecanlanırdık biz eskiden.
Yardımlar kimseye ilan edilmezdi,
Evde özel bir yemek yapıldığında, mahalleli nasibini alırdı mutlaka
Tabaklar boş dönmezdi, dolu tabaklar elden ele gezerdi eskiden
Beklemeyi bilirdik biz eskiden...
Bir çift yeni ayakkabı ya da elbise için bayramın gelmesini beklerdik
biz çocukken.
Bilgisayarını alan odasına çekilmezdi eskiden,
"Müsaitseniz annemler size gelecek" diye bir tanımlama vardı eskiden.
Aile albümleri ortaya çıkarılıp misafirlere gösterilirdi.
"Görgülü aile" diye bir kavram vardı, insanlar varlıklarıyla değerlendirilmezdi eskiden.
İnsanlar birbirlerinin gözlerine bakmaktan korkmazdı o zamanlar.
Şanslı çocuklardık biz eskiden...(Güzin Yeğin)
