Her ne kadar ´Doğubayazıt Ağzı´´adında akademik anlamada bir gramer çalışması yapılmamışsa da yöremizin kendine has ve günlük hayatta kullanılan sözcükleri mevcuttur.
Kültürümüzün bir parçası olan bu sözcüklerin bizi biz eden değerler olduğu unutulmamalıdır!
Benim ağzıma alışmışsın? (Gücün bana mı yetiyor?)
Bu gün takım yoktu. Rut oldım (Uğurlu misketim olmadığı için kaybettim.)
Ca, bi pırtık ekmek ver! (Bir parça ekmek versene!)
Endırrr, evinız ne kadar büyük! (Aman, eviniz ne kadar da büyük!)
Hama ele karnım ağırer ( Sürekli karnım ağırıyor.)
İja gondo bilya ver da (Yahu irice bir misket versene!)
Kendime gidip çarşıyı gezim gelim! (Çarşıyı gezip geleyim.)
Koloyu sana kış kış ederim ha!!! (Köpeğim Kolo´yu senin üzerine salarım!!!)
Ola çalağan,bızım mahleye gelme (Hırsız herif! Bizim mahallemize sakın gelme!)
Xani baba hakkı için,xani baba çarpsın
olmuş teberik...çok az anlamında:))) .
ana bene makarna ver damde yiyerım...goradder
Sanki diyesın olmuş ne... Kendini beğenmiş anlamında...
ija sen söyle valla....min et anlamında.
Bizim ekmek tısi tısi yenir... ataşoğulları fırının sloganı
bizim ekmek katıksızda yenir)
Ez te déxme bıné erdé sar. Qarbana zare xelqé bé. Poré te korkım
ola oğlum néreye hiç valla kendime tuvelewte gidirim
Ez te déxme bıné erdé sar.
Qarbana zare xelqé bé.
Poré te korkım.
he kubanı (kurban olayım)
ola napirsın... heeç. Kendime otırmişim.
MALA MERIFE GORA MERIFIYE (insanın evi insanın mezarıdır)
Fılé quré fılla
Xalî serê te be! Xalîya kulîka!.
Çeve metate korver. Dutto..gundi..malamın xerabe.. Dılemın ketye te
Seré xu wure şılke, were vıra qurke. Yani çabuk gel, durma…