Duygusal depremlerin yıkımında

Anımsanan ve unutulan zamanın kırıntılarını

Topluyorum ömür diye

Kurtulmuşken vitrinik tuzaklardan

Duvarlar örülüyor albenili tutkulardan

Almaların ve satmaların dili

Örtüşmüyor sevginin diliyle

Düşüncelerimin enkazından

Karanfiller devşiriyorum

Sırrı ortaya çıkmış düşlerimle

Yırtılmış yalnızlıklar büyüyor

Bulaşıcı sessizlikte

Aşk iksirini sunuyorum

Azad ettiğim yüreğime

Serçe nabzında yaşamı kovalıyorum

Anlar kelebek geçişli mutun orta yerinde

Yanmaların koynunda özlemler

Tarihi çeşmeler tanıktır buna

Eski sevileri canlandırıyorum

Duygusal depremler çağında

Düşüncelerimin enkazında

Bir Anka Kuşu olarak

HÜLYA KÖKSAL

…………………………

SAĞANAĞINDAYIZ UMUDUN

Zamandan koruyamazsın kendini

Mekandan korkmalarınsa boşuna

Dağlara benzeyen yanlarını koru

Kaç nabızla gider kent yaşamın içinde

Sen kaç nabızla kalırsın yaya

Öyle mahzun durma

Tarihi yoksulluklara karşın

Yoksunluğumu yaşatmayacağım sana

Yaşlı çınarlar gibi olgunlaşmaktayız birlikteyken

Yaşlanmadan öte yaş aldıkça

Gözbebeğindeki suskunluk

Yıllar öncesinden miras

Ağulu acı kovanındaki sana

Kendi kendini etkisiz yitik kılan sana

Yalnızlıkların bordasındaki yüreğinle

Albenili değil belki ömrün

Serüveni tinin çoktan teslim olmuş kente

Yine de

Doğa kendini bırakmaz vahşi kapitalizme 

Bırakma kendimi

Birleş bütünleş kendinle doğanla

Şiirler yazılmayı türküler söylenmeyi bekler

Yaşam bestelenmeyi

Sağanağındayız umudun

Bırakma kendini

Bırakma beni

HÜLYA KÖKSAL

………………….

HAYAT İYİDİR

Hayat iyidir kendi içinde

Karanlık da aydınlık da sonsuz değildir 

Kitaplar güzeldir senin gibi

Beklerken kış güneşini düş görür gibi

Ölüm dönüşümdür bitişlerini düşün

Sardunyaları sularken yaşam verişini

Anlam göçmesidir sözünden tüten

Kalın harfli ince söylevler çekerken

Yüreğinin içine bakıyorum aşka soyun

Zoru aşan yinelenmez sevdayla

Sıradağlar arasında kanatlı yollarda

Özlemler başlangıçlar beklerken

Sevgi boşluk tanımaz uzay boşluğunda

Siyahın suçu kendisi olmaktır

Yanardağ yanlışlardır tedirgin kılan bizi 

Sevdayı sevda gibi söyle

Anladığın gerçeğin değildir

Her yürek diğer yürekler içinde / de atmalı

Söz kurşundan ağırdır dili iyi tartmalı

Yalnızlığın eşiğinde hangi kente gitsen kendinsin

Sessizlik korkuluk dilidir

Kiracısıyken hüzünlerin

Ay kanatlansın

Düşecek aşkın cemreleri de

Hayat iyidir gelincikleri düşle

HÜLYA KÖKSAL