Gülten Aras Korkmaz´ın Kaleminden
İnsan bazen anlatmadan anlaşılmak ister.
Konuşmadan duyulmak,dokunmadan tutulmak ister.
Tıka basa dolar bazen,nefes alması zorlaşır,o zaman içini boşaltmak ister,yük olan ne varsa bırakmak ister.
Öfkeli olur bazen insan,sakinleşecek bir omuza baş koymak ister..
Ateş çemberine dönen sinirlerini alıp ılık bir limana bırakmak ister, daralır bazen yaralarını saracak bir el,sırtını yaslayacağı bir yan ister insan ister, istemesine de neden ümit bağladığı her dal kırılır?
Neden yaslandığı her yan kenara çekilir?
Neden soluklanmak için yaslandığı omuz soluğunu kesmek ister!!!!
Neden?
Kişinin gerçek yüzü zor durumlarla karşılaşıldığında, öfke anında,eline yetki geçtiğinde,bir takım değerler karşılığında, bir takım çıkarlar teklif edildiğinde ortaya çıkar...
İnsanlık nerede başlar biliyormusunuz?
Yanınızdakilere yapılan saygısızlığın, haksızlığın, kötülüğün ve zararın size yapıldığını varsayarak, buna uygun bir davranış içine girmekle?
Siz!
Anlayışınızı bakış açınızı değiştirmeden hayatınızı değiştiremezsiniz..
Zayıf insanlar kendilerine zayıf dostlar ararlar..Ne yükseklik ve ne de alçaklık mücadelesi verin. İnandığınız şeyler için savaşın ve adil olun zaten hak ettiğiniz yere gelirsiniz.
Ama maalesef ki sizin hırslarınız ve ihtiraslarınız başladığı yerde saf duygularınız sona erdi!
Arınmayı düşüneceğiniz yerde durmadan yüreğinizden ki kirlilikleri ortaya dökmek için uğraşıyorsunuz!
Bu dünyada
doğruların değil, felaketlerin değiştirdiği insanlar dünyada ki en tehlikeli ve acımasız insanlardır...
Çünkü kişiliksiz insanın kaybedecek hiç bir şeyi yoktur o zaten kaybedeceği her şeyi kaybetmiştir?